Thursday, April 28, 2005
Tuesday, April 26, 2005
Dinsdag 27 april - CTRL ALT DEL
Dinsdag 27 april
Vanmorgen vroeg opgestaan. De planning vandaag: werken aan mijn paper en laatste college capital punishment volgen.
S’ morgens een afspraak gemaakt bij de mevrouw van het writing center om mijn paper door te spreken. Ze mailt terug dat ze me ingeroosterd heeft voor morgen, omdat ik zo vriendelijk ben geweest om haar te mailen dat ‘any time’ wat mij betreft ok is, zie ik haar om 8:30. Jeeeeeeeeuh
De dag was verder niet veel bijzonders, de tijd vliegt niet echt en het paper komt me ondertussen mijn neus uit (hoewel de materie wel interessant is). Het is nu half 12 en heb bij elkaar meer dan 10 uur achter de computer gezeten. Schrijven, herschrijven, wissen en nog maar eens schrijven is de procedure. Het gaat zo traaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag.
Tijd om te gaan slapen, morgen vroeg eruit. Een nieuwe Texaanse dag tegemoet, de zon komt hier op aan de recherkant.
Vanmorgen vroeg opgestaan. De planning vandaag: werken aan mijn paper en laatste college capital punishment volgen.
S’ morgens een afspraak gemaakt bij de mevrouw van het writing center om mijn paper door te spreken. Ze mailt terug dat ze me ingeroosterd heeft voor morgen, omdat ik zo vriendelijk ben geweest om haar te mailen dat ‘any time’ wat mij betreft ok is, zie ik haar om 8:30. Jeeeeeeeeuh
De dag was verder niet veel bijzonders, de tijd vliegt niet echt en het paper komt me ondertussen mijn neus uit (hoewel de materie wel interessant is). Het is nu half 12 en heb bij elkaar meer dan 10 uur achter de computer gezeten. Schrijven, herschrijven, wissen en nog maar eens schrijven is de procedure. Het gaat zo traaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag.
Tijd om te gaan slapen, morgen vroeg eruit. Een nieuwe Texaanse dag tegemoet, de zon komt hier op aan de recherkant.
Monday, April 25, 2005
Maandag 26 april - Goin' mad
Maandag 26 april
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
MUHHAHAHAHAHAHAHAWAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
10 things to remember:
1. I will never ever ever ever go back to Texas
2. I will never ever ever ever go back to Texas
3. I will never ever ever ever go back to Texas
4. I will never ever ever ever go back to Texas
5. I will never ever ever ever go back to Texas
6. I will never ever ever ever go back to Texas
7. I will never ever ever ever go back to Texas
8. I will never ever ever ever go back to Texas
9. I will never ever ever ever go back to Texas
10. I will never ever ever ever go back to Texas
Ik ben niet aan het aftellen, ik ben niet aan het aftellen, ik ben niet aan het aftellen...
Maar O O O wat was het een goede ervaring… ( is serieus, niet dat mensen denken dat het geen goede ervaring is geweest, want dat was het zeker, een goede ervaring, een hele goede ervaring zelfs, niet dat elke ervaring ansich een goede ervaring was, er waren zelf een aantal aanvaringen bij, maar over het geheel gezien, hebben de goede ervaringen min of meer de overhand)
Maar O O O wat verlang ik terug naar de hollandsche kneuterigheid, het biertje bij Albert, de gezelligheid op de club, een terrasje op het rap pakken zonder 10 keer je ID te laten zien, met een fles roze in de tuin zitten enja jorien jou mis ik ook ;)( voordat je weer begint te klagen... :P)
Enfin na deze opbeurende teksten,niets is lekkerder dan je frustratie van je af te schrijven, tijd voor het laatste nieuws:
het schrijven van het paper gaat lekker. (punt)
Verder nieuws? Nee niet echt. Zeker weten? Ja…
Potverdrie, weer geen leuke maatschappelijke Amerikaanse misstanden aan de kaak gesteld. Ik berust in de gedachte dat ik sommige mensen na deze trip nooit meer van mijn leven hoef te zien. O O O wat is DAT een prettige gedachte.
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
MUHHAHAHAHAHAHAHAWAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
10 things to remember:
1. I will never ever ever ever go back to Texas
2. I will never ever ever ever go back to Texas
3. I will never ever ever ever go back to Texas
4. I will never ever ever ever go back to Texas
5. I will never ever ever ever go back to Texas
6. I will never ever ever ever go back to Texas
7. I will never ever ever ever go back to Texas
8. I will never ever ever ever go back to Texas
9. I will never ever ever ever go back to Texas
10. I will never ever ever ever go back to Texas
Ik ben niet aan het aftellen, ik ben niet aan het aftellen, ik ben niet aan het aftellen...
Maar O O O wat was het een goede ervaring… ( is serieus, niet dat mensen denken dat het geen goede ervaring is geweest, want dat was het zeker, een goede ervaring, een hele goede ervaring zelfs, niet dat elke ervaring ansich een goede ervaring was, er waren zelf een aantal aanvaringen bij, maar over het geheel gezien, hebben de goede ervaringen min of meer de overhand)
Maar O O O wat verlang ik terug naar de hollandsche kneuterigheid, het biertje bij Albert, de gezelligheid op de club, een terrasje op het rap pakken zonder 10 keer je ID te laten zien, met een fles roze in de tuin zitten enja jorien jou mis ik ook ;)( voordat je weer begint te klagen... :P)
Enfin na deze opbeurende teksten,niets is lekkerder dan je frustratie van je af te schrijven, tijd voor het laatste nieuws:
het schrijven van het paper gaat lekker. (punt)
Verder nieuws? Nee niet echt. Zeker weten? Ja…
Potverdrie, weer geen leuke maatschappelijke Amerikaanse misstanden aan de kaak gesteld. Ik berust in de gedachte dat ik sommige mensen na deze trip nooit meer van mijn leven hoef te zien. O O O wat is DAT een prettige gedachte.
...
By THE ASSOCIATED PRESS
Published: April 25, 2005
ASHINGTON, April 24 (AP) - The nation's prisons and jails held 2.1 million people in mid-2004, 2.3 percent more than the year before, the government reported on Sunday.
The inmate population increased by slightly more than 48,000 from mid-2003 to mid-2004, a growth of about 900 inmates each week, according to the latest figures from the Bureau of Justice Statistics.
The total inmate population has hovered around two million for the last few years: It was 2.1 million on June 30, 2002, and just below that mark a year later.
While the crime rate has fallen over the last decade, the number of people going to prison and jail is outpacing the number of inmates released, said an author of the report, Paige M. Harrison.
Ms. Harrison said the increase could be largely attributed to get-tough policies enacted in the 1980's and 1990's. Among them are mandatory sentences for drug crimes, "three strikes and you're out" laws for repeat offenders and "truth in sentencing" laws that restrict early releases.
"As a whole, most of these policies remain in place," Ms. Harrison said. "These policies were a reaction to the rise in crime in the 80's and early 90's."
Malcolm Young, executive director of the Sentencing Project, which promotes alternatives to prison, said, "We're working under the burden of laws and practices that have developed over 30 years that have focused on punishment and prison as our primary response to crime."
Mr. Young said many of those incarcerated were not serious or violent offenders, but low-level drug offenders. He said ways to help lower that number included introducing drug treatment programs that offer effective ways of changing behavior and providing appropriate assistance for the mentally ill.
The Justice Policy Institute, which advocates a more lenient system of punishment than incarceration, said the United States had the highest rate of incarceration in the world, followed by Britain, China, France, Japan and Nigeria.
According to the government's report, there were 726 inmates for every 100,000 United States residents on June 30, 2004, compared with 716 a year earlier. Put another way, in 2004, one in every 138 residents was in prison or jail; the previous year it was one in every 140.
In 2004, nearly 60 percent of prison and jail inmates were racial or ethnic minorities, the report said. An estimated 12.6 percent of all black men age 25 to 29 were in jails or prisons, compared with 3.6 percent of Hispanic men and 1.7 percent of white men in that age group, the report said.
Bron: www.nytimes.com dd. 25-04-2005
Published: April 25, 2005
ASHINGTON, April 24 (AP) - The nation's prisons and jails held 2.1 million people in mid-2004, 2.3 percent more than the year before, the government reported on Sunday.
The inmate population increased by slightly more than 48,000 from mid-2003 to mid-2004, a growth of about 900 inmates each week, according to the latest figures from the Bureau of Justice Statistics.
The total inmate population has hovered around two million for the last few years: It was 2.1 million on June 30, 2002, and just below that mark a year later.
While the crime rate has fallen over the last decade, the number of people going to prison and jail is outpacing the number of inmates released, said an author of the report, Paige M. Harrison.
Ms. Harrison said the increase could be largely attributed to get-tough policies enacted in the 1980's and 1990's. Among them are mandatory sentences for drug crimes, "three strikes and you're out" laws for repeat offenders and "truth in sentencing" laws that restrict early releases.
"As a whole, most of these policies remain in place," Ms. Harrison said. "These policies were a reaction to the rise in crime in the 80's and early 90's."
Malcolm Young, executive director of the Sentencing Project, which promotes alternatives to prison, said, "We're working under the burden of laws and practices that have developed over 30 years that have focused on punishment and prison as our primary response to crime."
Mr. Young said many of those incarcerated were not serious or violent offenders, but low-level drug offenders. He said ways to help lower that number included introducing drug treatment programs that offer effective ways of changing behavior and providing appropriate assistance for the mentally ill.
The Justice Policy Institute, which advocates a more lenient system of punishment than incarceration, said the United States had the highest rate of incarceration in the world, followed by Britain, China, France, Japan and Nigeria.
According to the government's report, there were 726 inmates for every 100,000 United States residents on June 30, 2004, compared with 716 a year earlier. Put another way, in 2004, one in every 138 residents was in prison or jail; the previous year it was one in every 140.
In 2004, nearly 60 percent of prison and jail inmates were racial or ethnic minorities, the report said. An estimated 12.6 percent of all black men age 25 to 29 were in jails or prisons, compared with 3.6 percent of Hispanic men and 1.7 percent of white men in that age group, the report said.
Bron: www.nytimes.com dd. 25-04-2005
Saturday, April 23, 2005
Zaterdag 23 april - Uberhippe shoes
Zaterdag 23 april
Na de overdonderende stilte van de afgelopen dagen hier nog even een woordje van mij. Terwijl de broeders zich laven aan bier en voetbal in het verre Portugal zit in hier in een kamertje in Austin te zwoegen achter de computer. De afgelopen dagen doorgebracht met met name één ding; het produceren van een paper van 20 pagina’s. Normaal gesproken schud je zoiets even uit de spreekwoordelijke mouw. De zaken liggen hier in Austin echter wat anders. Terwijl de eekhoorns elkaar buiten afmaken. De kakkerlakken een poging doen mijn kamer te bestormen en het andere ongedierte onrustig rondflieberd, worstel ik mij door stapels overheidspapieren op zoek naar objectieve informatie over de rekrutering van terroristen in correctionele instituties. Eens in de zoveel uur wordt er hier en daar een uitstapje gemaakt naar links en rechtsextremistische sites. De wereld wordt er niet vrolijker op. In Austin begint langzamerhand de hitte steeds meer overhand te krijgen. Samen met de hoge luchtvochtigheid maakt dit niet het meest perfecte leefklimaat. De dagen worden doorbroken door een uurtje sport hier en daar, een filmpje en de gebruikelijke (slechte maaltijden). Gister op de drag een paar schoenen gekocht (vlammen op de zijkant). Vanavond naar een Turks restaurant met live muziek en buikdanseressen. Een heerlijk stukje bijna Europeesch vermaak. De regelmaat van mij posten is wat teruggeschroefd omdat ik niet elke dag meer iets te vertellen heb. Het aftellen is nog niet begonnen. Over een paar weken weer thuis. Jeeeeeeeeeuh
hehe.
Na de overdonderende stilte van de afgelopen dagen hier nog even een woordje van mij. Terwijl de broeders zich laven aan bier en voetbal in het verre Portugal zit in hier in een kamertje in Austin te zwoegen achter de computer. De afgelopen dagen doorgebracht met met name één ding; het produceren van een paper van 20 pagina’s. Normaal gesproken schud je zoiets even uit de spreekwoordelijke mouw. De zaken liggen hier in Austin echter wat anders. Terwijl de eekhoorns elkaar buiten afmaken. De kakkerlakken een poging doen mijn kamer te bestormen en het andere ongedierte onrustig rondflieberd, worstel ik mij door stapels overheidspapieren op zoek naar objectieve informatie over de rekrutering van terroristen in correctionele instituties. Eens in de zoveel uur wordt er hier en daar een uitstapje gemaakt naar links en rechtsextremistische sites. De wereld wordt er niet vrolijker op. In Austin begint langzamerhand de hitte steeds meer overhand te krijgen. Samen met de hoge luchtvochtigheid maakt dit niet het meest perfecte leefklimaat. De dagen worden doorbroken door een uurtje sport hier en daar, een filmpje en de gebruikelijke (slechte maaltijden). Gister op de drag een paar schoenen gekocht (vlammen op de zijkant). Vanavond naar een Turks restaurant met live muziek en buikdanseressen. Een heerlijk stukje bijna Europeesch vermaak. De regelmaat van mij posten is wat teruggeschroefd omdat ik niet elke dag meer iets te vertellen heb. Het aftellen is nog niet begonnen. Over een paar weken weer thuis. Jeeeeeeeeeuh
hehe.
Friday, April 22, 2005
The Cost of Justice
Based on 1999 figures, the United States will spend more than $147 billion on the criminal justice system this year. That's a more than 145% jump since 1982 in inflation adjusted dollars.
From 1977 to 1999, total state and local government spending on police protection rose 411% and 946% for corrections. During the same period, spending on education increased 370%.
In fact, nearly 8 cents of every dollar spent by state and local governments in 1999 was for justice-related activities.
Source: U.S. Dept. of Justice, Justice Expenditure and Employment in the United States, 1999
From 1977 to 1999, total state and local government spending on police protection rose 411% and 946% for corrections. During the same period, spending on education increased 370%.
In fact, nearly 8 cents of every dollar spent by state and local governments in 1999 was for justice-related activities.
Source: U.S. Dept. of Justice, Justice Expenditure and Employment in the United States, 1999
Wednesday, April 20, 2005
Niets om over te schrijven
lezen en schrijven, zo kom ik mijn dagen hier door.
De tijd tikt je zo voorbij.
De tijd tikt je zo voorbij.
Tuesday, April 19, 2005
Maandag 17 april - conspiracy theory
Maandag 17 april
Er zit eindelijk wat meer schot in mijn paper. Sinds enkele dagen slik ik vitaminepillen. Ik vermoed een causaal verband tussen de pillen en mijnvooruitgang. De materie waarover ik schrijf is erg ingewikkeld. Tot nu toe geloofde ik nooit in conspiracy theories. Inmiddels ben ik hevig aan het twijfelen geslagen. Alles schijnt met niets te maken te hebben en niets met alles. Mijn dagen breng ik door in verwarring, achter een grote stapel artikelen. Langzamerhand verschijnen er meer en meer woorden in mijn tekstverwerker. Wanneer ik de woorden overlees lijkt er daadwerkelijk ets zinnigs te staan. Ik hoop maar dat de rest van de wereld dat ook vindt.
Er zit eindelijk wat meer schot in mijn paper. Sinds enkele dagen slik ik vitaminepillen. Ik vermoed een causaal verband tussen de pillen en mijnvooruitgang. De materie waarover ik schrijf is erg ingewikkeld. Tot nu toe geloofde ik nooit in conspiracy theories. Inmiddels ben ik hevig aan het twijfelen geslagen. Alles schijnt met niets te maken te hebben en niets met alles. Mijn dagen breng ik door in verwarring, achter een grote stapel artikelen. Langzamerhand verschijnen er meer en meer woorden in mijn tekstverwerker. Wanneer ik de woorden overlees lijkt er daadwerkelijk ets zinnigs te staan. Ik hoop maar dat de rest van de wereld dat ook vindt.
Sunday, April 17, 2005
Zaterdag 16 april - Sin City
Zaterdag 16 april
Een van de fijne dingen van Amerika is dat ‘we’ hier voorlopen wat betreft de releases van nieuwe films. Vanavond met Rogier naar Sin City geweest. Een prachtige verfilming van een stripverhaal. Vrijwel geheel in zwart wit met hier en daar een veeg kleur. Sin City is één grote orgie van (visueel) geweld die Kill Bill qua geweldintensiteit op ruime afstand achter zich laat (...).
De film is hier R rated. Dat wil zeggen dat alleen kinderen boven de 18 naar binnen mogen… In een van de recensie werd zelfs aangeraden om kinderen onder deze leeftijd niet in de buurt van de bioscoop te laten komen.
Ik heb me prima vermaakt tijdens de film. De oudere dame naast mij overigens ook, af en toe rolde er wel een what the f#ck over haar conservatieve lippen.
2 quotes uit de film:
Marv: [at his own execution] Would you hurry it up? I haven't got all day.
Stuka - [after getting shot with an arrow] Hey... Will ya look at that? It's right through me. Guys, look. It's cut a hole right through me.
Bozo #1}-- There's something wrapped around it. Some kind of note.
Manute - Give it to me.
Stuka -- Guys, this is starting to really hurt. Just look at it. It's poked a hole right through me. Guys?
Manute - [reading the note] McCarthy, you fool.
Stuka -- Guys, don't you think maybe somebody oughta call a doctor for me or something? This isn't the kind of thing you just ignore, guys.
Manute - Out back. Everyone. Bring the women.
Stuka -- Guys?
Na de film naar huis gelopen door nachtelijk Austin (ongeveer een uur)
Een van de fijne dingen van Amerika is dat ‘we’ hier voorlopen wat betreft de releases van nieuwe films. Vanavond met Rogier naar Sin City geweest. Een prachtige verfilming van een stripverhaal. Vrijwel geheel in zwart wit met hier en daar een veeg kleur. Sin City is één grote orgie van (visueel) geweld die Kill Bill qua geweldintensiteit op ruime afstand achter zich laat (...).
De film is hier R rated. Dat wil zeggen dat alleen kinderen boven de 18 naar binnen mogen… In een van de recensie werd zelfs aangeraden om kinderen onder deze leeftijd niet in de buurt van de bioscoop te laten komen.
Ik heb me prima vermaakt tijdens de film. De oudere dame naast mij overigens ook, af en toe rolde er wel een what the f#ck over haar conservatieve lippen.
2 quotes uit de film:
Marv: [at his own execution] Would you hurry it up? I haven't got all day.
Stuka - [after getting shot with an arrow] Hey... Will ya look at that? It's right through me. Guys, look. It's cut a hole right through me.
Bozo #1}-- There's something wrapped around it. Some kind of note.
Manute - Give it to me.
Stuka -- Guys, this is starting to really hurt. Just look at it. It's poked a hole right through me. Guys?
Manute - [reading the note] McCarthy, you fool.
Stuka -- Guys, don't you think maybe somebody oughta call a doctor for me or something? This isn't the kind of thing you just ignore, guys.
Manute - Out back. Everyone. Bring the women.
Stuka -- Guys?
Na de film naar huis gelopen door nachtelijk Austin (ongeveer een uur)
Saturday, April 16, 2005
Vrijdag 15 april - issues
Vrijdag 15 april
Vandaag een kleine tegenvaller met een van mijn papers gehad. Veel bronnen spreken elkaar tegen waardoor uiteindelijk een van mijn twee praktijkvoorbeelden onhoudbaar is geworden. Het is lastig om een paper van 25 pagina’s te schrijven over één enkel incident…
S’avonds klein huisfeestje. Waar mensen op elkaar leven lopen de irritaties op. De ene issue na de andere issue vloog vanavond door de tuin heen, af en toe een dronken teenager ontwijkend.
Ik ben blij dat ik over een tijdje hier weg kan.
Vandaag een kleine tegenvaller met een van mijn papers gehad. Veel bronnen spreken elkaar tegen waardoor uiteindelijk een van mijn twee praktijkvoorbeelden onhoudbaar is geworden. Het is lastig om een paper van 25 pagina’s te schrijven over één enkel incident…
S’avonds klein huisfeestje. Waar mensen op elkaar leven lopen de irritaties op. De ene issue na de andere issue vloog vanavond door de tuin heen, af en toe een dronken teenager ontwijkend.
Ik ben blij dat ik over een tijdje hier weg kan.
Donderdag 14 april - Sergei en Mustafa
Donderdag 14 april
S’morgens snel naar de Russische knipmeneer geweest. Sergei was de afgelopen keren niet heel erg spraakzaam. Vandaag echter wel. En dan kom je er dus achter dat Sergei niet uit Rusland komt maar uit Turkije. Sergei is dus niet Sergei maar Mustafa (maar dan zonder snor…). Enfin gedurende de 15 minuten dat de kappersbeurt duurde een uiterst interessante conversatie gehad. Thuisgekomen gelijk achter de potten en pannen. De rest van de avond gestudeerd en een filmpje gekeken.
S’morgens snel naar de Russische knipmeneer geweest. Sergei was de afgelopen keren niet heel erg spraakzaam. Vandaag echter wel. En dan kom je er dus achter dat Sergei niet uit Rusland komt maar uit Turkije. Sergei is dus niet Sergei maar Mustafa (maar dan zonder snor…). Enfin gedurende de 15 minuten dat de kappersbeurt duurde een uiterst interessante conversatie gehad. Thuisgekomen gelijk achter de potten en pannen. De rest van de avond gestudeerd en een filmpje gekeken.
Friday, April 15, 2005
Raaaaaaarrrrrrrrrrrr Land
Amerika heeft Koekiemonster uit Sesamstraat op dieet gezet. Volgens de Amerikanen geeft Koekiemonster een verkeerd beeld aan de kinderen door constant koekjes te eten. Het blauwe beest eet behalve 'af en toe' een koekje nu ook gezonde dingen zoals groenten en fruit. Naast deze ingreep om de kinderen wat bewuster te maken van gezond eten, komen er ook andere bewoners in Sesamstraat wonen, zoals pratende wortels en aubergines.
Tuesday, April 12, 2005
Dinsdag 12 april - Supersized.
Dinsdag 12 april
Vandaag voornamelijk gestudeerd. S’avonds gevlucht van de kip met sinasappelsaus recht in de armen van madam mam’s (thais restaurant). ‘Af en toe’ is de kwaliteit van het avondeten werkelijk om te huilen. Voor 14 dollar een prima maaltijd gegeten. S’ avonds naar de documentaire ‘ supersized me” gekeken. Een journalist eet drie keer per dag in de Mc Donalds gedurende een periode van 30 dagen. In 30 dagen tijd komt hij meer dan 12 kilo aan, vergiftigt zijn lever, is depressief en heeft stemmingswisselingen. Ik eet nooooooooooooooit meer bij de Mac. tussen het eten en de docu nog een uur naar de Gregory Gym geweest. that feels good.
Vandaag voornamelijk gestudeerd. S’avonds gevlucht van de kip met sinasappelsaus recht in de armen van madam mam’s (thais restaurant). ‘Af en toe’ is de kwaliteit van het avondeten werkelijk om te huilen. Voor 14 dollar een prima maaltijd gegeten. S’ avonds naar de documentaire ‘ supersized me” gekeken. Een journalist eet drie keer per dag in de Mc Donalds gedurende een periode van 30 dagen. In 30 dagen tijd komt hij meer dan 12 kilo aan, vergiftigt zijn lever, is depressief en heeft stemmingswisselingen. Ik eet nooooooooooooooit meer bij de Mac. tussen het eten en de docu nog een uur naar de Gregory Gym geweest. that feels good.
#sigh#... 911
Dispatcher: Sheriff's department, how can I help you?
Woman: Yeah, I'm over here . . . I'm over here at Burger King right here in San Clemente.*
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: Um, no, not San Clemente; I'm sorry, I live in San Clemente. I'm in Laguna Niguel, I think, that's where I'm at.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I'm at a drive-through right now.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I went . . . I ordered my food three times. They're mopping the floor inside, and I understand they're busy . . . they're not even busy, okay, I've been the only car here. I asked them four different times to make me a Western Barbeque Burger. Okay, they keep giving me a hamburger with lettuce, tomato, and cheese, onions, and I said, "I'm not leaving . . ."
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I want a Western Burger because I just got my kids from Tae Kwon Do, they're hungry, I'm on my way home, and I live in San Clemente.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: Okay . . . she said, she gave me another hamburger; it's wrong. I said four times, I said, "I want it to go. Can you go out and park in front?" I said, "No, I want my hamburger right." So then the . . . the lady came to the manager. She . . . well whoever she is, she came up and she said, um, she said, um, "Do you want your money back?" And I said, "No, I want my hamburger. My kids are hungry and I have to jump on that toll freeway." I said, "I am not leaving this spot," and I said, "I will call the police," because I want my Western Burger done right! Now is that so hard?
Dispatcher: Okay, what exactly is it you want us to do for you?
Woman: I . . . send an officer down here. I . . . I want them to make me . . .
Dispatcher: Ma'am, we're not gonna go down there and enforce your Western Bacon Cheeseburger.
Woman: What am I supposed to do?
Dispatcher: This is . . . this is between you and the manager. We're not gonna go and enforce how to make a hamburger; that's not a criminal issue. There's . . . there's nothing criminal there.
Woman: So I just stand here . . . so I just sit here and [block]?
Dispatcher: You . . . you need to calmly and rationally speak to the manager and figure out what to do between you.
Woman: She did come up, and I said, "Can I please have my Western Burger?" She . . . she said, "I'm not dealing with it," and she walked away. Because they're mopping the floor, and it's also the fact that they don't want to . . . they don't want to go through there . . . and . . . and . . .
Dispatcher: Ma'am, then I suggest you get your money back and go somewhere else. This is . . . this is not a criminal issue. We can't go out there and make them make you a cheeseburger the way you want it.
Woman: Well . . . that is . . . that . . . you're supposed to be here to protect me.
Dispatcher: Well, what are we protecting you from, a wrong cheeseburger?
Woman: No . . .
Dispatcher: Is this like . . . is this a harmful cheeseburger or something? I don't understand what you want us to do.
Woman: Just come down here. I'm not . . . I'm not leaving.
Dispatcher: No ma'am, I'm not sending the deputies down there over a cheeseburger. You need to go in there and act like an adult and either get your money back or go home.
Woman: She is not acting like an adult herself! I'm sitting here in my car; I just want them to make my kids a . . . a Western Burger.
Dispatcher: Ma'am, this is what I suggest: I suggest you get your money back from the manager and you go on your way home.
Woman: Okay.
Dispatcher: Okay? Bye-bye.
Woman: Yeah, I'm over here . . . I'm over here at Burger King right here in San Clemente.*
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: Um, no, not San Clemente; I'm sorry, I live in San Clemente. I'm in Laguna Niguel, I think, that's where I'm at.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I'm at a drive-through right now.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I went . . . I ordered my food three times. They're mopping the floor inside, and I understand they're busy . . . they're not even busy, okay, I've been the only car here. I asked them four different times to make me a Western Barbeque Burger. Okay, they keep giving me a hamburger with lettuce, tomato, and cheese, onions, and I said, "I'm not leaving . . ."
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I want a Western Burger because I just got my kids from Tae Kwon Do, they're hungry, I'm on my way home, and I live in San Clemente.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: Okay . . . she said, she gave me another hamburger; it's wrong. I said four times, I said, "I want it to go. Can you go out and park in front?" I said, "No, I want my hamburger right." So then the . . . the lady came to the manager. She . . . well whoever she is, she came up and she said, um, she said, um, "Do you want your money back?" And I said, "No, I want my hamburger. My kids are hungry and I have to jump on that toll freeway." I said, "I am not leaving this spot," and I said, "I will call the police," because I want my Western Burger done right! Now is that so hard?
Dispatcher: Okay, what exactly is it you want us to do for you?
Woman: I . . . send an officer down here. I . . . I want them to make me . . .
Dispatcher: Ma'am, we're not gonna go down there and enforce your Western Bacon Cheeseburger.
Woman: What am I supposed to do?
Dispatcher: This is . . . this is between you and the manager. We're not gonna go and enforce how to make a hamburger; that's not a criminal issue. There's . . . there's nothing criminal there.
Woman: So I just stand here . . . so I just sit here and [block]?
Dispatcher: You . . . you need to calmly and rationally speak to the manager and figure out what to do between you.
Woman: She did come up, and I said, "Can I please have my Western Burger?" She . . . she said, "I'm not dealing with it," and she walked away. Because they're mopping the floor, and it's also the fact that they don't want to . . . they don't want to go through there . . . and . . . and . . .
Dispatcher: Ma'am, then I suggest you get your money back and go somewhere else. This is . . . this is not a criminal issue. We can't go out there and make them make you a cheeseburger the way you want it.
Woman: Well . . . that is . . . that . . . you're supposed to be here to protect me.
Dispatcher: Well, what are we protecting you from, a wrong cheeseburger?
Woman: No . . .
Dispatcher: Is this like . . . is this a harmful cheeseburger or something? I don't understand what you want us to do.
Woman: Just come down here. I'm not . . . I'm not leaving.
Dispatcher: No ma'am, I'm not sending the deputies down there over a cheeseburger. You need to go in there and act like an adult and either get your money back or go home.
Woman: She is not acting like an adult herself! I'm sitting here in my car; I just want them to make my kids a . . . a Western Burger.
Dispatcher: Ma'am, this is what I suggest: I suggest you get your money back from the manager and you go on your way home.
Woman: Okay.
Dispatcher: Okay? Bye-bye.
Monday, April 11, 2005
Maandag 11 april - Change of plans
Maandag 11 april
18 mei loopt het huurcontract bij Laurel af in verband met het einde van het semester. De huur vanaf dan is de eerste dagen 10 dollar per dag en na die 7 dagen wordt het 35 dollar per dag… een dure grap dus.
In principe zou ik 3 juni het vliegtuig nemen terug naar huis.
Zoals u als lezer waarschijnlijk wel duidelijk is geworden de afgelopen periode heb ik het wel een beetje gehad met Texas. Dit, plus het feit dat ik de verjaardag van Jorien zou missen als ik volgens plan zou vertrekken, heeft mij doen besluiten de plannen redelijk rigoureus te wijzigen. Ik heb het vliegtuigticket voor 3 juni gecancelled en in plaats daarvan een ander ticket geboekt (ook een dure grap overigens). Maar wat belangrijker is: 24 mei ben ik thuis!
Mijn ouders waren al enige tijd op de hoogte van dit voornemen maar de rest van de wereld wist nog niets. In eerste instantie was het de bedoeling om niets tegen Jorien te zeggen totdat ik in het vliegtuig zou zitten. Op aanraden van mijn zeer gewaardeerde vader, “ dat kan d’r hart niet aan…” heb ik besloten het vandaag maar gewoon te zeggen. Skype en webcam aan en een staaltje onvervalschte emo tv was mijn deel. De techniek staat voor niets.
Enfin, de rest van de dag met een big smile rondgelopen.
18 mei loopt het huurcontract bij Laurel af in verband met het einde van het semester. De huur vanaf dan is de eerste dagen 10 dollar per dag en na die 7 dagen wordt het 35 dollar per dag… een dure grap dus.
In principe zou ik 3 juni het vliegtuig nemen terug naar huis.
Zoals u als lezer waarschijnlijk wel duidelijk is geworden de afgelopen periode heb ik het wel een beetje gehad met Texas. Dit, plus het feit dat ik de verjaardag van Jorien zou missen als ik volgens plan zou vertrekken, heeft mij doen besluiten de plannen redelijk rigoureus te wijzigen. Ik heb het vliegtuigticket voor 3 juni gecancelled en in plaats daarvan een ander ticket geboekt (ook een dure grap overigens). Maar wat belangrijker is: 24 mei ben ik thuis!
Mijn ouders waren al enige tijd op de hoogte van dit voornemen maar de rest van de wereld wist nog niets. In eerste instantie was het de bedoeling om niets tegen Jorien te zeggen totdat ik in het vliegtuig zou zitten. Op aanraden van mijn zeer gewaardeerde vader, “ dat kan d’r hart niet aan…” heb ik besloten het vandaag maar gewoon te zeggen. Skype en webcam aan en een staaltje onvervalschte emo tv was mijn deel. De techniek staat voor niets.
Enfin, de rest van de dag met een big smile rondgelopen.
Sunday, April 10, 2005
Zaterdag 9 april - 50 cents pizza
Zaterdag 9 april
Vanmorgen vroeg weggegaan om te shoppen in de Bartok Mall. Drie capuchon truien gekocht voor 9 dollar per stuk. De totale korting was meer dan 120 dollar. Prima geregeld dus. Verder nog een petje gekocht ($16,50).
S’middags een beetje in het zonnetje gezeten. Het was zowaar mooi weer vandaag. S’avonds een picture party gehad bij Pat en jill. De twee gidsen tijdens de trip door de Lower Canyons. Het is een rit van ongeveer een half uur naar hun huis dat net buiten Austin ligt. Pat is een grote fan van koken in de buitenlucht. Wanneer we arriveren, staat de houtgestookte pizzaoven waar een gemiddelde Italiaans restauranteigenaar een moord voor zou doen, al te loeien.
We worden begroet door de drie honden van Jill die het bezoek machtig interessant vinden. Een van de honden heet Lucy en is 2 maanden geleden bij Pat en Jill aan komen lopen. Ik denk dat ze vroeger mishandeld is, ze gedraagt zich erg kruiperig en schrikachtig, later komt ze los. Vanaf dat moment is erg geen land met haar te bezeilen. Ik geloof dat ze me twee keer gevloerd heeft.
Het land van Pat en Jill beslaat ongeveer 6 acre en is gelegen aan een bosachtig gebied. Zo ver je kunt kijken zie je bomen. Pat heeft pizzadeeg gemaakt. Iedereen kan z´n eigen pizza bereiden en die vervolgens in de oven mikken. Het resultaat is een van de beste pizza’s die ik ooit heb gegeten. Tanner heeft z´n gitaar meegebracht die hem vervolgens door Alex afhandig wordt gemaakt. Alex schrijft zelf nummers die best aardig zijn, ware het niet dat Alex niet de beste stem heeft die ik ooit heb gehoord…
We brengen de avond door met, bier, wijn, muziek en het bekijken van de foto´s die geprojecteerd worden op een grote muur in de immense woonkamer. Rond 12 uur gaan we terug naar Austin. Tanner, 19 jaar, heeft zijn eigen Chevrolet truck inclusief suède bankbekleding in sfeervol rood. Met de klassieke klanken van 50 cent op de voorgrond rijden we terug naar Austin.
Vanmorgen vroeg weggegaan om te shoppen in de Bartok Mall. Drie capuchon truien gekocht voor 9 dollar per stuk. De totale korting was meer dan 120 dollar. Prima geregeld dus. Verder nog een petje gekocht ($16,50).
S’middags een beetje in het zonnetje gezeten. Het was zowaar mooi weer vandaag. S’avonds een picture party gehad bij Pat en jill. De twee gidsen tijdens de trip door de Lower Canyons. Het is een rit van ongeveer een half uur naar hun huis dat net buiten Austin ligt. Pat is een grote fan van koken in de buitenlucht. Wanneer we arriveren, staat de houtgestookte pizzaoven waar een gemiddelde Italiaans restauranteigenaar een moord voor zou doen, al te loeien.
We worden begroet door de drie honden van Jill die het bezoek machtig interessant vinden. Een van de honden heet Lucy en is 2 maanden geleden bij Pat en Jill aan komen lopen. Ik denk dat ze vroeger mishandeld is, ze gedraagt zich erg kruiperig en schrikachtig, later komt ze los. Vanaf dat moment is erg geen land met haar te bezeilen. Ik geloof dat ze me twee keer gevloerd heeft.
Het land van Pat en Jill beslaat ongeveer 6 acre en is gelegen aan een bosachtig gebied. Zo ver je kunt kijken zie je bomen. Pat heeft pizzadeeg gemaakt. Iedereen kan z´n eigen pizza bereiden en die vervolgens in de oven mikken. Het resultaat is een van de beste pizza’s die ik ooit heb gegeten. Tanner heeft z´n gitaar meegebracht die hem vervolgens door Alex afhandig wordt gemaakt. Alex schrijft zelf nummers die best aardig zijn, ware het niet dat Alex niet de beste stem heeft die ik ooit heb gehoord…
We brengen de avond door met, bier, wijn, muziek en het bekijken van de foto´s die geprojecteerd worden op een grote muur in de immense woonkamer. Rond 12 uur gaan we terug naar Austin. Tanner, 19 jaar, heeft zijn eigen Chevrolet truck inclusief suède bankbekleding in sfeervol rood. Met de klassieke klanken van 50 cent op de voorgrond rijden we terug naar Austin.
Saturday, April 09, 2005
Vrijdag 8 april - Over Taxi's en Zwervers
Vrijdag 8 april
Overdag voornamelijk aan mijn paper voor cjp gewerkt. Ik zal morgen of overmorgen wel een foto plaatsen waarop de studie chaos te bewonderen is. Het plan was om s’avonds naar de film Sin City te gaan. Omdat taxi’s hier niet duur zijn besluiten we in verband met de tijd een cab te reserveren. Om half 10 gebeld met Rob’s Taxi en een afspraak gemaakt. We komen overeen dat 10 uur een redelijke tijd is.
10 uur, geen taxi
10:05 uur, geen taxi maar wel een zwerver die hard wil werken voor z’n geld en niet zomaar geld wil aannemen,
10:10, geen taxi maar nog steeds de zwerver die door blijft zagen of we werk voor hem hebben, Rogier bied hem twee bananen aan.
10:15, nog steeds geen Taxi, inmiddels heb ik weer gebeld naar de centrale. De zwerver is erg blij met de bananen, hij heeft zijn werkeis bijgesteld (laten vallen) en wil nu gewoon geld.
10:20 uur. Geen Taxi, de zwerver is weggegaan, zonder geld maar met 2 bananen.
10:25 uur, de Taxi is gearriveerd, omdat we toch al te laat zijn voor de film besluiten we ter plekke de Taxi te cancelen.
de rest van de avond saving private Ryan gekeken
Aldus het verslag van een spannende avond ins Austin.
Overdag voornamelijk aan mijn paper voor cjp gewerkt. Ik zal morgen of overmorgen wel een foto plaatsen waarop de studie chaos te bewonderen is. Het plan was om s’avonds naar de film Sin City te gaan. Omdat taxi’s hier niet duur zijn besluiten we in verband met de tijd een cab te reserveren. Om half 10 gebeld met Rob’s Taxi en een afspraak gemaakt. We komen overeen dat 10 uur een redelijke tijd is.
10 uur, geen taxi
10:05 uur, geen taxi maar wel een zwerver die hard wil werken voor z’n geld en niet zomaar geld wil aannemen,
10:10, geen taxi maar nog steeds de zwerver die door blijft zagen of we werk voor hem hebben, Rogier bied hem twee bananen aan.
10:15, nog steeds geen Taxi, inmiddels heb ik weer gebeld naar de centrale. De zwerver is erg blij met de bananen, hij heeft zijn werkeis bijgesteld (laten vallen) en wil nu gewoon geld.
10:20 uur. Geen Taxi, de zwerver is weggegaan, zonder geld maar met 2 bananen.
10:25 uur, de Taxi is gearriveerd, omdat we toch al te laat zijn voor de film besluiten we ter plekke de Taxi te cancelen.
de rest van de avond saving private Ryan gekeken
Aldus het verslag van een spannende avond ins Austin.
Thursday, April 07, 2005
Donderdag 7 april - Ipod Shuffle
Na een korte ochtend vol studievertier aan het koken geslagen. De meeste recepten van mijn heb ik in het begin van Allrecipes.com geplukt. Ik vind het eigenlijk niet leuk om van een recept te koken vandaar dat ik vandaag maar een maaltijd in elkaar klooi. De falafel is al een stuk beter door toevoeging van wat andere ingredienten.
Om half 2 stopt er een vrachtwagen van de FedEx voor de deur. De bezorgmeneer heeft een pakje bij zich voor mij. Mijn Ipod Shuffle is eindelijk gearriveerd! 22 gram zwaar, en niet veel groter dan een pakje kauwgom. Opslagcapaciteit is 1GB (en toch zo licht, Ongelooflijk!). Genoeg ruimte voor in totaal zo’n 240 nummers. Het installeren duurt niet langer dan 5 minuten, na 4 uur is het kleinood opgeladen. Ben nu al verslaafd aan dit stukje design. Het is verbazingwekkend hoe goed het geluid is. Er zit geen schermpje op dus het blijft een verrassing wat het volgende nummer is. Het luisteren naar de shuffle is enigszins vergelijkbaar met het luisteren naar een radiostation. Maar dan wel radiostation dat erg goede muziek draait maar geen jengelende dj’s en reclames heeft. Ideaal (einde reclameblok.
Na het koken niet veel meer gedaan. Nog even naar de BB geweest om een filmpje te huren. Morgen weer vroeg aan de papers.
Om half 2 stopt er een vrachtwagen van de FedEx voor de deur. De bezorgmeneer heeft een pakje bij zich voor mij. Mijn Ipod Shuffle is eindelijk gearriveerd! 22 gram zwaar, en niet veel groter dan een pakje kauwgom. Opslagcapaciteit is 1GB (en toch zo licht, Ongelooflijk!). Genoeg ruimte voor in totaal zo’n 240 nummers. Het installeren duurt niet langer dan 5 minuten, na 4 uur is het kleinood opgeladen. Ben nu al verslaafd aan dit stukje design. Het is verbazingwekkend hoe goed het geluid is. Er zit geen schermpje op dus het blijft een verrassing wat het volgende nummer is. Het luisteren naar de shuffle is enigszins vergelijkbaar met het luisteren naar een radiostation. Maar dan wel radiostation dat erg goede muziek draait maar geen jengelende dj’s en reclames heeft. Ideaal (einde reclameblok.
Na het koken niet veel meer gedaan. Nog even naar de BB geweest om een filmpje te huren. Morgen weer vroeg aan de papers.
Wednesday, April 06, 2005
Woensdag 6 april - Born Into Brothels
Woensdag 6 april
In Nederland vierde Samir A. vandaag na zijn vrijlating feest. Hij deed dit door hier en daar wat schouderklopjes uit te delen. Kaalkopjes gingen vandaag uit hun dak in het pittoreske Venlo. De Amsterdam Arena werd bevolkt door slachtoffers van een fictieve aanslag. Op de Noordzee ontplofte een echte boot.
Als ik dit zo lees kan ik alleen maar het volgende concluderen; in Nederland gebeurt wat.
Toch staat de tijd hier in Austin ook niet stil. Het onverwachte overlijden van de paus is al enige tijd voorpagina nieuws, Michael Jackson zit nog steeds in de beklaagdenbank en Starwars Fans staan inmiddels niet meer voor het verkeerde theater.
De ochtend begon voor mij met de onzalige ontdekking dat de twee cd’s, die ik enige tijd geleden besteld had, gister gearriveerd waren. Niet echt een schokkend.
Ware het niet dat er van de cd’s geen enkel spoor te vinden was. Tot mijn verbazing vond ik de cd’s enkele uren later wel in de daarvoor bestemde postbak… ik ben er nog steeds niet achter waarom de vertraging tussen voordeur en postbus enkele uren bedroeg Ik vraag me dan ook af wat er met mijn Ipod shuffle gaat gebeuren wanneer deze arriveert.
De dag voornamelijk achter de computer doorgebracrht om te werken aan de papers.
S’avonds met Suvrit en Rogier naar de documentaire “Born Into Brothels: Calcutta's Red Light Kids” geweest in de Dobie Mall. Deze documentaire volgt een groepje fotograferende kinderen in Calcutta’s red light district. De documentaire is vanuit een westers laten-we-de-kindjes-helpen standpunt geschoten. Daarmee wil ik niet zeggen dat het slecht is om die kinderen vooruit te helpen in het leven.
Het gevolg van dit standpunt was echter wel dat de focus voornamelijk lag op een zeer select groepje kinderen. Een groepje dat een aantal kansen voorgeschoteld kreeg om te ontkomen uit deze ongetwijfeld verschrikkelijke wereld. Interessant om te zien, maar helaas werd het leven van de andere kinderen (het kansloze deel, de resterende 99,9999%) in dit gebied niet in beeld gebracht, een gemiste kans.
In Nederland vierde Samir A. vandaag na zijn vrijlating feest. Hij deed dit door hier en daar wat schouderklopjes uit te delen. Kaalkopjes gingen vandaag uit hun dak in het pittoreske Venlo. De Amsterdam Arena werd bevolkt door slachtoffers van een fictieve aanslag. Op de Noordzee ontplofte een echte boot.
Als ik dit zo lees kan ik alleen maar het volgende concluderen; in Nederland gebeurt wat.
Toch staat de tijd hier in Austin ook niet stil. Het onverwachte overlijden van de paus is al enige tijd voorpagina nieuws, Michael Jackson zit nog steeds in de beklaagdenbank en Starwars Fans staan inmiddels niet meer voor het verkeerde theater.
De ochtend begon voor mij met de onzalige ontdekking dat de twee cd’s, die ik enige tijd geleden besteld had, gister gearriveerd waren. Niet echt een schokkend.
Ware het niet dat er van de cd’s geen enkel spoor te vinden was. Tot mijn verbazing vond ik de cd’s enkele uren later wel in de daarvoor bestemde postbak… ik ben er nog steeds niet achter waarom de vertraging tussen voordeur en postbus enkele uren bedroeg Ik vraag me dan ook af wat er met mijn Ipod shuffle gaat gebeuren wanneer deze arriveert.
De dag voornamelijk achter de computer doorgebracrht om te werken aan de papers.
S’avonds met Suvrit en Rogier naar de documentaire “Born Into Brothels: Calcutta's Red Light Kids” geweest in de Dobie Mall. Deze documentaire volgt een groepje fotograferende kinderen in Calcutta’s red light district. De documentaire is vanuit een westers laten-we-de-kindjes-helpen standpunt geschoten. Daarmee wil ik niet zeggen dat het slecht is om die kinderen vooruit te helpen in het leven.
Het gevolg van dit standpunt was echter wel dat de focus voornamelijk lag op een zeer select groepje kinderen. Een groepje dat een aantal kansen voorgeschoteld kreeg om te ontkomen uit deze ongetwijfeld verschrikkelijke wereld. Interessant om te zien, maar helaas werd het leven van de andere kinderen (het kansloze deel, de resterende 99,9999%) in dit gebied niet in beeld gebracht, een gemiste kans.
Tuesday, April 05, 2005
Dinsdag 5 april - possum in tha hood
Dinsdag 5 april
De dag doorgebracht in de bibliotheek met het bestuderen van een flinke stapel artikelen. Ik word momenteel ongetwijfeld in de gaten gehouden door de FBI. Heb inmiddels zoveel extremistische sites bezocht dat dat ongetwijfeld iemand moet zijn opgevallen.
Alles voor de goede zaak zullen we maar zeggen.
Het was vandaag bijzonder benauwd en warm. Flinke regenbui in de avond. Na het eten voor de eerste keer een possum tegen het lijf gelopen. Een possum is ratachtig beest ongeveer zo groot als een kleine hond. En bovenal; intens lelijk. God was ongetwijfeld een blokje om toen de possum werd geschapen. Meneer de possum woont achter het huis in een holle boom. Eigenlijk heb ik al eerder een possum gezien. Maar daar was niet veel meer van over. Possums en pick-up trucks zijn een slechte combinatie…
De dag doorgebracht in de bibliotheek met het bestuderen van een flinke stapel artikelen. Ik word momenteel ongetwijfeld in de gaten gehouden door de FBI. Heb inmiddels zoveel extremistische sites bezocht dat dat ongetwijfeld iemand moet zijn opgevallen.
Alles voor de goede zaak zullen we maar zeggen.
Het was vandaag bijzonder benauwd en warm. Flinke regenbui in de avond. Na het eten voor de eerste keer een possum tegen het lijf gelopen. Een possum is ratachtig beest ongeveer zo groot als een kleine hond. En bovenal; intens lelijk. God was ongetwijfeld een blokje om toen de possum werd geschapen. Meneer de possum woont achter het huis in een holle boom. Eigenlijk heb ik al eerder een possum gezien. Maar daar was niet veel meer van over. Possums en pick-up trucks zijn een slechte combinatie…
Monday, April 04, 2005
Maandag 4 april - ...
Maandag 4 april
Vanochtend met Rob (Owen) mijn paper voor Capital Punishment doorgesproken. Ik weet nu in ieder geval dat ik op de goede weg zit. Verder drie lange uren bij Deitch. De rest van de dag voornamelijk bezig geweest met het zoeken naar literatuur voor mijn papers.
Vanochtend met Rob (Owen) mijn paper voor Capital Punishment doorgesproken. Ik weet nu in ieder geval dat ik op de goede weg zit. Verder drie lange uren bij Deitch. De rest van de dag voornamelijk bezig geweest met het zoeken naar literatuur voor mijn papers.
Sunday, April 03, 2005
Zondag 3 april - Golddigger
Zondag 3 april
Vanmiddag ben ik met met Rogier naar de H.E.B geweest om inkopen te doen voor de BBQ van vanavond. Er is één groot voordeel van het feit dat we geen auto tot onze beschikking hebben: we ‘moeten’ met het openbaar vervoer. Het gevolg hiervan is dat een bezoekje aan de supermarkt een halve dagtrip wordt. Het openbaarvervoer blijft echter een bron van vermaak.
Op de terugweg van de H.E.B pakken we de nummer 1. de bus vertrekt echter niet.
oor in de bus is een discussie gaande tussen twee mensen. Een oude man en een oude vrouw. “you’re a golddigger” roept de man terwijl hij met priemende vinger naar de vrouw wijst.
De vrouw, grote bril zwaar geblondeerd en dito uitgroei, zoekt steun bij de buschauffeur. Rogier en ik grinniken er wat om. Het zal wel een echtelijke ruzie zijn.
De buschauffeur is druk aan het bellen met de andere kant van de lijn. De vrouw begint allerlei zaken te noteren op een stukje papier. Een andere man, enigszins verlopen uiterlijk één been in het gips en op krukken houdt zich wat afzijdig van het geheel. Het wachten duurt steeds langer. Een aantal mensen verlaat de bus. Langzamerhand wordt duidelijk dat de oude vrouw en de oude man niet bij elkaar horen. De persoon voor mij weet te vertellen dat de buschauffeur de bus liet ‘knielen’ (om het instappen van gehandicapten te vergemakkelijken) hierdoor raakte de man op krukken uit zijn evenwicht en viel tegen de oude vrouw aan. Zij wil vervolgens de busmaatschappij/ buschauffeur/ man op krukken een proces aandoen omdat ze gewond zou zijn en/of emotionele schade zou hebben opgelopen. Erg gewond ziet ze er niet uit maar het is wel een beetje het type help-ik-zit-in-een-slachtofferrol-en-dat-bevalt- me-eigenlijk-wel-prima, emotioneel zal ze dan ook wel behoorlijk beschadigt zijn.
De arme buschauffeur probeert de gemoederen van de oude man wat tot bedaren te brengen. De man moet zijn plaats opgeven en achterin de bus plaatsnemen op de afstand tussen hem en het 'slachtoffer' zo groot mogelijk te maken. Vanaf zijn nieuwe plaats blijft hij de vrouw uitmaken voor alles wat vooral lelijk is. De vrouw schrijft door… Dit alles zorgt voor een vertraging van een dikke twintig minuten.
De BBQ was prima. Se afsluiter van vandaag was de Japanse film "suïcide club". Met stip op één binnengekomen op de lijst van de meest bizarre films die ik ooit gezien heb.
Vanmiddag ben ik met met Rogier naar de H.E.B geweest om inkopen te doen voor de BBQ van vanavond. Er is één groot voordeel van het feit dat we geen auto tot onze beschikking hebben: we ‘moeten’ met het openbaar vervoer. Het gevolg hiervan is dat een bezoekje aan de supermarkt een halve dagtrip wordt. Het openbaarvervoer blijft echter een bron van vermaak.
Op de terugweg van de H.E.B pakken we de nummer 1. de bus vertrekt echter niet.
oor in de bus is een discussie gaande tussen twee mensen. Een oude man en een oude vrouw. “you’re a golddigger” roept de man terwijl hij met priemende vinger naar de vrouw wijst.
De vrouw, grote bril zwaar geblondeerd en dito uitgroei, zoekt steun bij de buschauffeur. Rogier en ik grinniken er wat om. Het zal wel een echtelijke ruzie zijn.
De buschauffeur is druk aan het bellen met de andere kant van de lijn. De vrouw begint allerlei zaken te noteren op een stukje papier. Een andere man, enigszins verlopen uiterlijk één been in het gips en op krukken houdt zich wat afzijdig van het geheel. Het wachten duurt steeds langer. Een aantal mensen verlaat de bus. Langzamerhand wordt duidelijk dat de oude vrouw en de oude man niet bij elkaar horen. De persoon voor mij weet te vertellen dat de buschauffeur de bus liet ‘knielen’ (om het instappen van gehandicapten te vergemakkelijken) hierdoor raakte de man op krukken uit zijn evenwicht en viel tegen de oude vrouw aan. Zij wil vervolgens de busmaatschappij/ buschauffeur/ man op krukken een proces aandoen omdat ze gewond zou zijn en/of emotionele schade zou hebben opgelopen. Erg gewond ziet ze er niet uit maar het is wel een beetje het type help-ik-zit-in-een-slachtofferrol-en-dat-bevalt- me-eigenlijk-wel-prima, emotioneel zal ze dan ook wel behoorlijk beschadigt zijn.
De arme buschauffeur probeert de gemoederen van de oude man wat tot bedaren te brengen. De man moet zijn plaats opgeven en achterin de bus plaatsnemen op de afstand tussen hem en het 'slachtoffer' zo groot mogelijk te maken. Vanaf zijn nieuwe plaats blijft hij de vrouw uitmaken voor alles wat vooral lelijk is. De vrouw schrijft door… Dit alles zorgt voor een vertraging van een dikke twintig minuten.
De BBQ was prima. Se afsluiter van vandaag was de Japanse film "suïcide club". Met stip op één binnengekomen op de lijst van de meest bizarre films die ik ooit gezien heb.
Zaterdag 2 april - It's a mess in Texas
Zaterdag 2 april
OK, zo voelt het dus om 23 te zijn… heb ik hier nu een heel jaar op gewacht? guess so… vraag me af hoe het is om 24 te zijn. Veel post, e-mail en kaarten vandaag. Altijd leuk. Ook nog een cadeautje van een bank die zich eigenlijk geen bank zou mogen noemen: mij nieuwe pinpas is gearriveerd (en doet 't zowaar).
S’avonds met Suvrit en Rogier naar Downfall (Der Untergang) geweest. De Untergang is een behoorlijk indrukwekkende film over de laatste dagen van Adolf Hitler. Langzaam zie je Adolf zijn grip op de realiteit verliezen. Ook zijn omgeving is zich hiervan bewust maar durft niet of nauwelijks in te grijpen.
Na de film geprobeerd om bier te kopen… een kansloze missie. De queeste loopt stuk op een halsstarrige kassabedieningsmedewerker die trouw is aan de “company policy”. Policy is policy… waar hebben we dat eerder op de avond gehoord?
Feit blijft dat mijn niet te vervalschen Nederlandsche paspoort niet geaccepteerd wordt door deze gladiool (inclusief jampot glazen). Alleen Texaanse ID’s worden geaccepteerd. “the risk is too high” zegt de gladiool. Lekker is dat, 23 jaar en ik kan in deze van godvervulde achterlijke Amerikaanse provincie niet eens een stukje thuis in een flesje kopen. Het moet niet gekker worden…
Dat werd het echter wel.
Op de parkeerplaats stopt een auto. Een raampje wordt opengedraaid. Vier mensen in de auto 2 heren en 2 damesch. “Yo Bro! I have a question for ya, what kind of perfume do you wear?”
Ehhhhhhhh. Nogal typische vraag voor het tijdstip… Het feit wil dat man (Type: afro- Amerikaanse stuiter Mike van de Tell Sell reclames) toevallig wat flessen ‘perfume” in z’n achterbak heeft liggen, of we geïnteresseerd zijn? we lachen ons eruit. Links en rechts razen de politiewagens voorbij. Weinig zin om de komende 45 jaar in Huntsville door te brengen.
Het moet niet gekker worden.
Dat werd het echter wel.
Rogier wordt niet binnengelaten bij de pizzaboer vanwege een soort van sluitingstijd. Telefonisch bestellen kan daarentegen nog wel. Terwijl Rogier voor het raam staat te bellen weigert de persoon aan de andere kant van de telefoon oogcontact te maken en doet net of Rogier er nietis. Bezorgen kan alleen bij een huisadres. Er kan geen lachje van af bij de telefonist.
Raar land.
OK, zo voelt het dus om 23 te zijn… heb ik hier nu een heel jaar op gewacht? guess so… vraag me af hoe het is om 24 te zijn. Veel post, e-mail en kaarten vandaag. Altijd leuk. Ook nog een cadeautje van een bank die zich eigenlijk geen bank zou mogen noemen: mij nieuwe pinpas is gearriveerd (en doet 't zowaar).
S’avonds met Suvrit en Rogier naar Downfall (Der Untergang) geweest. De Untergang is een behoorlijk indrukwekkende film over de laatste dagen van Adolf Hitler. Langzaam zie je Adolf zijn grip op de realiteit verliezen. Ook zijn omgeving is zich hiervan bewust maar durft niet of nauwelijks in te grijpen.
Na de film geprobeerd om bier te kopen… een kansloze missie. De queeste loopt stuk op een halsstarrige kassabedieningsmedewerker die trouw is aan de “company policy”. Policy is policy… waar hebben we dat eerder op de avond gehoord?
Feit blijft dat mijn niet te vervalschen Nederlandsche paspoort niet geaccepteerd wordt door deze gladiool (inclusief jampot glazen). Alleen Texaanse ID’s worden geaccepteerd. “the risk is too high” zegt de gladiool. Lekker is dat, 23 jaar en ik kan in deze van godvervulde achterlijke Amerikaanse provincie niet eens een stukje thuis in een flesje kopen. Het moet niet gekker worden…
Dat werd het echter wel.
Op de parkeerplaats stopt een auto. Een raampje wordt opengedraaid. Vier mensen in de auto 2 heren en 2 damesch. “Yo Bro! I have a question for ya, what kind of perfume do you wear?”
Ehhhhhhhh. Nogal typische vraag voor het tijdstip… Het feit wil dat man (Type: afro- Amerikaanse stuiter Mike van de Tell Sell reclames) toevallig wat flessen ‘perfume” in z’n achterbak heeft liggen, of we geïnteresseerd zijn? we lachen ons eruit. Links en rechts razen de politiewagens voorbij. Weinig zin om de komende 45 jaar in Huntsville door te brengen.
Het moet niet gekker worden.
Dat werd het echter wel.
Rogier wordt niet binnengelaten bij de pizzaboer vanwege een soort van sluitingstijd. Telefonisch bestellen kan daarentegen nog wel. Terwijl Rogier voor het raam staat te bellen weigert de persoon aan de andere kant van de telefoon oogcontact te maken en doet net of Rogier er nietis. Bezorgen kan alleen bij een huisadres. Er kan geen lachje van af bij de telefonist.
Raar land.
Saturday, April 02, 2005
Vrijdag 1 april - About Bling Bling and Earrings
Vrijdag 1 april
En dan is het dus 1 april. De paus ligt op sterven en het kabinet is bijna gevallen. Foolsday is upon us.
Vandaag een jail-tour gehad in de plaatselijke jail (enigszins te vergelijken met een huis van bewaring)
De jail is niet ver van Laurel huis af. Samen met Rogier de bus gepakt richting 10th street. We arriveren veel te vroeg en nemen daarom tegenover de jail plaats in de zon.
De jail is een vrij modern gebouw van meerdere verdiepingen. Vanaf buiten kun je de ramen van de cellen zien. Veel ramen zijn beplakt met wc-papier waarop teksten geschreven staan; “Love U” “Hi Mom” en meer van dit soort teksten.
Uit de ingang (tevens ook de uitgang) van de jail komt een jongen naar buiten. Het is de TexMex versie van een wereldberoemde Nederlandse rapper (u weet wel: Ali B).Gekleed in xxxxlarge tshirt en dito broek komt Ali B op ons af vraagt of we kunnen wisselen voor de telefoon, of we sigaretten hebben en of we kunnen helpen bij het indoen van z’n oorbellen. De jongen ratelt aan één stuk door. Dit was inmiddels z’n vijfde keer in het cachot, deze keer slechts voor 2 dagen, hij is voor niemand bang en de politie kan z’n rug op. Hij leeft voor de fun weten we wel. De moeder van een van z’n vriendinnetjes zich daar minder in vinden. “she called the cops man! Can you fucking believe it”. Wij begrijpen er ook niets van, gelukkig is ie weer uit de cel want dit was z'n laatste vrije dag. Inmiddels zijn zijn diamanten oorbellen weer door de dichtgegroeide gaten in z’n oren gestouwd (met wat richting aanwijzingen van Rogier) en de fietsketting van zilver hangt weer om z’n nek. Tijd voor TexMex Ali om wat telefoontjes te plegen. De telefoon staat op een afstandje. Gelukkig waren we wel in staat om enige woorden op te vangen: WHY BITCH?
De rondleiding duurt een behoorlijke tijd. Erg interessant. De rondleiding wordt gegeven door een aantal bewaarders en een PR-dame. Deze dame, Type te Irritant, houd nauwlettend een oogje in het spreekwoordelijke zeil. Nadeel van een dergelijke dame is dat de bewaarders niet in alle vrijheid kunnen spreken. Het is tussen de regels door luisteren. Al met al wel is het toch wel een zinnige ervaring.
En dan is het dus 1 april. De paus ligt op sterven en het kabinet is bijna gevallen. Foolsday is upon us.
Vandaag een jail-tour gehad in de plaatselijke jail (enigszins te vergelijken met een huis van bewaring)
De jail is niet ver van Laurel huis af. Samen met Rogier de bus gepakt richting 10th street. We arriveren veel te vroeg en nemen daarom tegenover de jail plaats in de zon.
De jail is een vrij modern gebouw van meerdere verdiepingen. Vanaf buiten kun je de ramen van de cellen zien. Veel ramen zijn beplakt met wc-papier waarop teksten geschreven staan; “Love U” “Hi Mom” en meer van dit soort teksten.
Uit de ingang (tevens ook de uitgang) van de jail komt een jongen naar buiten. Het is de TexMex versie van een wereldberoemde Nederlandse rapper (u weet wel: Ali B).Gekleed in xxxxlarge tshirt en dito broek komt Ali B op ons af vraagt of we kunnen wisselen voor de telefoon, of we sigaretten hebben en of we kunnen helpen bij het indoen van z’n oorbellen. De jongen ratelt aan één stuk door. Dit was inmiddels z’n vijfde keer in het cachot, deze keer slechts voor 2 dagen, hij is voor niemand bang en de politie kan z’n rug op. Hij leeft voor de fun weten we wel. De moeder van een van z’n vriendinnetjes zich daar minder in vinden. “she called the cops man! Can you fucking believe it”. Wij begrijpen er ook niets van, gelukkig is ie weer uit de cel want dit was z'n laatste vrije dag. Inmiddels zijn zijn diamanten oorbellen weer door de dichtgegroeide gaten in z’n oren gestouwd (met wat richting aanwijzingen van Rogier) en de fietsketting van zilver hangt weer om z’n nek. Tijd voor TexMex Ali om wat telefoontjes te plegen. De telefoon staat op een afstandje. Gelukkig waren we wel in staat om enige woorden op te vangen: WHY BITCH?
De rondleiding duurt een behoorlijke tijd. Erg interessant. De rondleiding wordt gegeven door een aantal bewaarders en een PR-dame. Deze dame, Type te Irritant, houd nauwlettend een oogje in het spreekwoordelijke zeil. Nadeel van een dergelijke dame is dat de bewaarders niet in alle vrijheid kunnen spreken. Het is tussen de regels door luisteren. Al met al wel is het toch wel een zinnige ervaring.
Friday, April 01, 2005
Subscribe to:
Posts (Atom)