Zaterdag 2 april
OK, zo voelt het dus om 23 te zijn… heb ik hier nu een heel jaar op gewacht? guess so… vraag me af hoe het is om 24 te zijn. Veel post, e-mail en kaarten vandaag. Altijd leuk. Ook nog een cadeautje van een bank die zich eigenlijk geen bank zou mogen noemen: mij nieuwe pinpas is gearriveerd (en doet 't zowaar).
S’avonds met Suvrit en Rogier naar Downfall (Der Untergang) geweest. De Untergang is een behoorlijk indrukwekkende film over de laatste dagen van Adolf Hitler. Langzaam zie je Adolf zijn grip op de realiteit verliezen. Ook zijn omgeving is zich hiervan bewust maar durft niet of nauwelijks in te grijpen.
Na de film geprobeerd om bier te kopen… een kansloze missie. De queeste loopt stuk op een halsstarrige kassabedieningsmedewerker die trouw is aan de “company policy”. Policy is policy… waar hebben we dat eerder op de avond gehoord?
Feit blijft dat mijn niet te vervalschen Nederlandsche paspoort niet geaccepteerd wordt door deze gladiool (inclusief jampot glazen). Alleen Texaanse ID’s worden geaccepteerd. “the risk is too high” zegt de gladiool. Lekker is dat, 23 jaar en ik kan in deze van godvervulde achterlijke Amerikaanse provincie niet eens een stukje thuis in een flesje kopen. Het moet niet gekker worden…
Dat werd het echter wel.
Op de parkeerplaats stopt een auto. Een raampje wordt opengedraaid. Vier mensen in de auto 2 heren en 2 damesch. “Yo Bro! I have a question for ya, what kind of perfume do you wear?”
Ehhhhhhhh. Nogal typische vraag voor het tijdstip… Het feit wil dat man (Type: afro- Amerikaanse stuiter Mike van de Tell Sell reclames) toevallig wat flessen ‘perfume” in z’n achterbak heeft liggen, of we geïnteresseerd zijn? we lachen ons eruit. Links en rechts razen de politiewagens voorbij. Weinig zin om de komende 45 jaar in Huntsville door te brengen.
Het moet niet gekker worden.
Dat werd het echter wel.
Rogier wordt niet binnengelaten bij de pizzaboer vanwege een soort van sluitingstijd. Telefonisch bestellen kan daarentegen nog wel. Terwijl Rogier voor het raam staat te bellen weigert de persoon aan de andere kant van de telefoon oogcontact te maken en doet net of Rogier er nietis. Bezorgen kan alleen bij een huisadres. Er kan geen lachje van af bij de telefonist.
Raar land.
