Texas land van cactussen, woestenij en cowboys. De cactussen heb ik ondertussen wel gezien. De woestijn heb ik mogen ervaren. Maar waar vind je Cowboys…. Op de Rodeo natuurlijk!
Via de contactmevrouw buitenlandse zaken van de Law Faculty hebben we kaarten geregeld voor één ouderwetsche rodeo. De rodeo is ongeveer 20 minuten rijden van het Laurel huis.
We worden gebracht door een Mexicaanse taxichauffeur (voor het gemak Paco genoemd). Paco de taxichauffeur die graag schaakt achter het stuur, weet ons blij te vertellen dat hij in de afgelopen 9 maanden slechts vier ongelukken heeft gehad, en alleen de laatste was niet zijn schuld. Heel fijn Paco…
Heelhuids komen we aan. De rodeo is een hele happening. De Texanen hebben hun mooiste auto’s (liefst verhoogde pick-up trucks met spinningwheels) en cowboyhoeden uit de mottenballen gehaald. Kluivend op varkenspootjes en geroosterde maïskolven genieten zij van al het moois dat deze rodeo hun te bieden heeft.
We laten de kermis links liggen en na een korte wandeling door de stallen met Starwars koekreukelhondkamelen begeven we ons richting de arena. Daar staat ons een waarachtig spektakel van de bovenste plank te wachten. Uiteraard wordt er eerst met z’n allen gebeden, het volkslied wordt gezongen en worden ‘onze’ troepen bedankt in den vreemde bedankt voor hun verrichtingen aldaar. Verder rijdt een jongedame met Amerikaanse vlag rondjes door de Arena… Kippenvel.
Het programma bestaat uit verschillende onderdelen. Waarvan Bullriding verreweg het meest spectaculair is. Er vallen nog net geen doden. Een opmerkelijk programmapuntje is het zogenaamde sheepriding. De Texaanse kleuters zijn nog net te klein om paarden of stieren te bedwingen. Een schaap berijden is dan in ieder geval een goede oefening voor later…
Aansluitend aan het laatste onderdeel een optreden van Kevin Fowler.
Mij zegt het helemaal niets maar de Texanen links van mij gingen helemaal uit hun dak.
