Maandag 21 maart
Vandaag vroeg opgestaan. Het ritme van de vorige week zit nog in mijn lijf. Ik ben benieuwd of ik dat ritme de komende tijd kan vasthouden. De cultureshock na de rimboe van de canyons is nog niet helemaal verdwenen. De bergen van de canyons zijn veranderd in de flats van de stad Austin. De stilte is niet meer, het geruis van de rivier is vervangen door het geluid van de vele pickup trucks.
Er komt schoon water uit de kraan, bronwater rechtstreeks uit de bergen drinken hoeft niet meer. De douche produceert een stevige warme straal en de wc ziet er erg aantrekkelijk uit, vooral na een week op de honeypot te hebben doorgebracht. Toch mis ik de rust en de stilte van de canyons nu al.
Op de terugweg van de Canyons hebben we half texas doorkruist. Vanwege het instorten van de olieproductie zijn veel dorpen veranderd in spookdorpen, inteelt is op sommige plekken eerder regel dan uitzondering. Overal hangen trots de Amerikaanse en de Texaanse vlaggen naast, onder of boven elkaar. Soms doorkruisen we gebieden die zich verder dan het oog uitstrekken. Kaal als een maanlandschap. Eigendom van een enkeling. Het geheel maakt een desolate en treurige indruk. Hier en daar een bord met "support our troops".
Met het hoofd vol gedachten over de afgelopen week terug naar de realiteit van een Nederlandse student in Austin Texas.
Snel inlezen voor de class van Deitch. Interessante artikelen. Vooral een artikel van Deitch zelf sprak mij erg aan” Thinking Outside the Cell: Prison Reform Litigation and the Vision of Prison Reform”. Het college van vandaag richtte zich voornamelijk op de veranderingen in prison life na de Ruiz case, een rechtzaak die zorgde voor immense veranderingen in de omstandigheden van gevangenen in Texas. Vandaag wederom een gastspreker die veel inside information gaf over het Texaanse gevangenissysteem.
De rest van de dag geconcentreerd op de studie en op het boek “the art of war”, erg interessant. Het is genoeg voor vandaag. Tijd om te gaan slapen.
