De seconden tikken de laatste uren weg.
Het is voorbij, het zit erop.
ik heb de laatste tijd mijn blog een beetje verwaarloosd (sorry mam!)en ik ben niet van plan dat in deze laatste post nog goed te maken...
Ik ben te moe en ik moet echt gaan slapen. ik kan alleen maar zeggen: ik ben gegaan en ik heb er geen spijt van. mooier kan het niet. Dubbel positief
De koffers zijn inmiddels gepakt en mijn bagage is letterlijk en misschien ook wel figuurlijk verdubbeld.
Mijn tijd in Texas is een nuttige tijd geweest. Buiten het feit dat ik hier op veel vlakken veel geleerd heb, is de ervaring op zich zeker aan te raden. Texas is echter niet mijn ding en ik ben ook zeker niet van plan hier ooit nog terug te komen (HA). Been there done that.
ik hoop dat iedereen die mijn stukjes af en toe las zich er een beetje mee vermaakt heeft. voor mij is het in ieder geval zeer leuk geweest om mijn ervaringen op te schrijven.
rest mij nog een ding
MAZZEL
tot in Nederland en dan voornamelijk het Leidsche
Sunday, May 22, 2005
Thursday, May 12, 2005
Donderdag 12 mei - Daar istie weer!
Donderdag 12 mei
Zo, even de stilte doorbreken.
Het is lang geleden dat ik hier wat neergeschreven heb. Dit gegeven wordt veroorzaakt door het simpele edoch onoverkomelijke feit ik op het moment bijzonder weinig meemaak. Mijn dagen bestaan uit studeren en worstelen met een accuut writersblock. Aankomende dinsdag is het allemaal voorbij. Het laatste paper moet dan ingeleverd worden en dan vervolgens s’ochtends nog eventjes een tentamen ergens heen koppen. Het zal mijn laatste dinsdag zijn hier in Texas. De afgelopen weken heb ik het erg druk gehad met studeren. Ik heb nog nooit zoveel gestudeerd als hier. Het valt me best zwaar. Het onder woorden brengen van je gedachten en deze vervolgens neerzetten op papier in het engels blijft een dagelijkse worsteling.
Vannacht en morgen ‘even’ keihard doortrekken om nog een pagina of 12 aan paper eruit te knallen. Dan heb ik nog het weekend en maandag om het open boek tentamen voor te bereiden. Gelukkig is de stof wel interessant, de doden vliegen je om de oren… wat wil je ook met capital punishment.
Het begint hier in Austin steeds warmer en benauwder te worden de pollendichtheid schijnt nog nooit zo hoog te zijn geweest. Voor de meeste huisgenoten is het semester inmiddels afgelopen. Rogier en ik zijn de enigen die nog tentamens hebben. De laatste dagen hier in Texas zullen voor mij bestaan uit vooral niet al te veel doen. Wat laatste films zien (Kingdom of heaven en de nieuwste star wars) en de laatste dollars uitgeven. Wellicht dat ik nog ergens een flesje Heineken kan opduiken, om alvast een klein stukje voor te proeven van wat me thuis te wachten staat. Ik kan geen cola light meer zien. (bij wijze van spreken dan, niet echt natuurlijk)
Zo, even de stilte doorbreken.
Het is lang geleden dat ik hier wat neergeschreven heb. Dit gegeven wordt veroorzaakt door het simpele edoch onoverkomelijke feit ik op het moment bijzonder weinig meemaak. Mijn dagen bestaan uit studeren en worstelen met een accuut writersblock. Aankomende dinsdag is het allemaal voorbij. Het laatste paper moet dan ingeleverd worden en dan vervolgens s’ochtends nog eventjes een tentamen ergens heen koppen. Het zal mijn laatste dinsdag zijn hier in Texas. De afgelopen weken heb ik het erg druk gehad met studeren. Ik heb nog nooit zoveel gestudeerd als hier. Het valt me best zwaar. Het onder woorden brengen van je gedachten en deze vervolgens neerzetten op papier in het engels blijft een dagelijkse worsteling.
Vannacht en morgen ‘even’ keihard doortrekken om nog een pagina of 12 aan paper eruit te knallen. Dan heb ik nog het weekend en maandag om het open boek tentamen voor te bereiden. Gelukkig is de stof wel interessant, de doden vliegen je om de oren… wat wil je ook met capital punishment.
Het begint hier in Austin steeds warmer en benauwder te worden de pollendichtheid schijnt nog nooit zo hoog te zijn geweest. Voor de meeste huisgenoten is het semester inmiddels afgelopen. Rogier en ik zijn de enigen die nog tentamens hebben. De laatste dagen hier in Texas zullen voor mij bestaan uit vooral niet al te veel doen. Wat laatste films zien (Kingdom of heaven en de nieuwste star wars) en de laatste dollars uitgeven. Wellicht dat ik nog ergens een flesje Heineken kan opduiken, om alvast een klein stukje voor te proeven van wat me thuis te wachten staat. Ik kan geen cola light meer zien. (bij wijze van spreken dan, niet echt natuurlijk)
Thursday, May 05, 2005
Weird....
Texas House to cheerleaders: Don't shake it
Rep. Al Edwards proposed a bill that would ban suggestive cheerleading at high school athletic events.
AUSTIN, Texas (Reuters) -- Texas lawmakers sent a message to the state's high school cheerleaders Wednesday: no more booty-shaking at the game.
The state's House of Representatives voted 85-55 to approve a bill that would forbid sexy cheers and give the Texas Education Agency authority to punish schools that allow "overtly sexually suggestive" routines at football games and other events.
The proposal must go to the Texas Senate for consideration.
"People are calling and telling me how disgusting it is to see sexually suggestive routines on the part of marching units or cheerleaders," said State Rep. Al Edwards, a Houston Democrat who sponsored the bill.
He complained of cheerleaders "shaking their behinds, breaking it down," but the proposal does not define what constitutes suggestive cheering.
Democratic state Rep. Senfronia Thompson, also of Houston, said the bill was a waste of valuable time.
"I think the Texas Education Agency has enough to do making sure our kids are better educated, and we are wasting our time with 'one two three four, we can't shake it any more?"' Thompson told legislators.
Rep. Al Edwards proposed a bill that would ban suggestive cheerleading at high school athletic events.
AUSTIN, Texas (Reuters) -- Texas lawmakers sent a message to the state's high school cheerleaders Wednesday: no more booty-shaking at the game.
The state's House of Representatives voted 85-55 to approve a bill that would forbid sexy cheers and give the Texas Education Agency authority to punish schools that allow "overtly sexually suggestive" routines at football games and other events.
The proposal must go to the Texas Senate for consideration.
"People are calling and telling me how disgusting it is to see sexually suggestive routines on the part of marching units or cheerleaders," said State Rep. Al Edwards, a Houston Democrat who sponsored the bill.
He complained of cheerleaders "shaking their behinds, breaking it down," but the proposal does not define what constitutes suggestive cheering.
Democratic state Rep. Senfronia Thompson, also of Houston, said the bill was a waste of valuable time.
"I think the Texas Education Agency has enough to do making sure our kids are better educated, and we are wasting our time with 'one two three four, we can't shake it any more?"' Thompson told legislators.
Wednesday, May 04, 2005
Het bezoek van president Bush aan Nederland komend weekeinde "is een eerbetoon aan de historische band tussen Nederland en Amerika". Dit zei Stephen Hadley, de nationale veiligheidsadviseur van de Amerikaanse president woensdagmiddag in Washington tijdens een persbriefing op het Witte Huis over de aanstaande Europa-reis van George W. Bush.
"Al generaties lang delen wij dezelfde normen en waarden met betrekking tot democratie en vrijheid, en werken wij nauw samen om die waarden te verspreiden", aldus Hadley.
Laat die meneer ff lekker voor zichzelf spreken...
"Al generaties lang delen wij dezelfde normen en waarden met betrekking tot democratie en vrijheid, en werken wij nauw samen om die waarden te verspreiden", aldus Hadley.
Laat die meneer ff lekker voor zichzelf spreken...
Sunday, May 01, 2005
JEEEEEEEEEEEEEEEEEEUH
Het was een zware bevalling, maar zojuist om 1:44 uur in nachtelijk Austin kwamen 31 pagina's trots de printer uitgerold. Nu alleen nog even een presentatie voor morgen in elkaar draaien....
It never stops
P.S. ik heb besloten om het gebroed " The Recruitment of Potential Terrorists in Correctional Facilities" te noemen. Meneer O.B.L prijkt gezellig op de voorkant vergezeld van de tekst; I want You.
Dat u het ff weet
felicitatiekaartjes kunnen digitaal verzonden worden naar mijn elektronisch postadres.
Morgen beginnen aan de volgende martelgang...
It never stops
P.S. ik heb besloten om het gebroed " The Recruitment of Potential Terrorists in Correctional Facilities" te noemen. Meneer O.B.L prijkt gezellig op de voorkant vergezeld van de tekst; I want You.
Dat u het ff weet
felicitatiekaartjes kunnen digitaal verzonden worden naar mijn elektronisch postadres.
Morgen beginnen aan de volgende martelgang...
Thursday, April 28, 2005
Tuesday, April 26, 2005
Dinsdag 27 april - CTRL ALT DEL
Dinsdag 27 april
Vanmorgen vroeg opgestaan. De planning vandaag: werken aan mijn paper en laatste college capital punishment volgen.
S’ morgens een afspraak gemaakt bij de mevrouw van het writing center om mijn paper door te spreken. Ze mailt terug dat ze me ingeroosterd heeft voor morgen, omdat ik zo vriendelijk ben geweest om haar te mailen dat ‘any time’ wat mij betreft ok is, zie ik haar om 8:30. Jeeeeeeeeuh
De dag was verder niet veel bijzonders, de tijd vliegt niet echt en het paper komt me ondertussen mijn neus uit (hoewel de materie wel interessant is). Het is nu half 12 en heb bij elkaar meer dan 10 uur achter de computer gezeten. Schrijven, herschrijven, wissen en nog maar eens schrijven is de procedure. Het gaat zo traaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag.
Tijd om te gaan slapen, morgen vroeg eruit. Een nieuwe Texaanse dag tegemoet, de zon komt hier op aan de recherkant.
Vanmorgen vroeg opgestaan. De planning vandaag: werken aan mijn paper en laatste college capital punishment volgen.
S’ morgens een afspraak gemaakt bij de mevrouw van het writing center om mijn paper door te spreken. Ze mailt terug dat ze me ingeroosterd heeft voor morgen, omdat ik zo vriendelijk ben geweest om haar te mailen dat ‘any time’ wat mij betreft ok is, zie ik haar om 8:30. Jeeeeeeeeuh
De dag was verder niet veel bijzonders, de tijd vliegt niet echt en het paper komt me ondertussen mijn neus uit (hoewel de materie wel interessant is). Het is nu half 12 en heb bij elkaar meer dan 10 uur achter de computer gezeten. Schrijven, herschrijven, wissen en nog maar eens schrijven is de procedure. Het gaat zo traaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag.
Tijd om te gaan slapen, morgen vroeg eruit. Een nieuwe Texaanse dag tegemoet, de zon komt hier op aan de recherkant.
Monday, April 25, 2005
Maandag 26 april - Goin' mad
Maandag 26 april
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
MUHHAHAHAHAHAHAHAWAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
10 things to remember:
1. I will never ever ever ever go back to Texas
2. I will never ever ever ever go back to Texas
3. I will never ever ever ever go back to Texas
4. I will never ever ever ever go back to Texas
5. I will never ever ever ever go back to Texas
6. I will never ever ever ever go back to Texas
7. I will never ever ever ever go back to Texas
8. I will never ever ever ever go back to Texas
9. I will never ever ever ever go back to Texas
10. I will never ever ever ever go back to Texas
Ik ben niet aan het aftellen, ik ben niet aan het aftellen, ik ben niet aan het aftellen...
Maar O O O wat was het een goede ervaring… ( is serieus, niet dat mensen denken dat het geen goede ervaring is geweest, want dat was het zeker, een goede ervaring, een hele goede ervaring zelfs, niet dat elke ervaring ansich een goede ervaring was, er waren zelf een aantal aanvaringen bij, maar over het geheel gezien, hebben de goede ervaringen min of meer de overhand)
Maar O O O wat verlang ik terug naar de hollandsche kneuterigheid, het biertje bij Albert, de gezelligheid op de club, een terrasje op het rap pakken zonder 10 keer je ID te laten zien, met een fles roze in de tuin zitten enja jorien jou mis ik ook ;)( voordat je weer begint te klagen... :P)
Enfin na deze opbeurende teksten,niets is lekkerder dan je frustratie van je af te schrijven, tijd voor het laatste nieuws:
het schrijven van het paper gaat lekker. (punt)
Verder nieuws? Nee niet echt. Zeker weten? Ja…
Potverdrie, weer geen leuke maatschappelijke Amerikaanse misstanden aan de kaak gesteld. Ik berust in de gedachte dat ik sommige mensen na deze trip nooit meer van mijn leven hoef te zien. O O O wat is DAT een prettige gedachte.
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
Ik heb het zo gezien hier!
MUHHAHAHAHAHAHAHAWAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
10 things to remember:
1. I will never ever ever ever go back to Texas
2. I will never ever ever ever go back to Texas
3. I will never ever ever ever go back to Texas
4. I will never ever ever ever go back to Texas
5. I will never ever ever ever go back to Texas
6. I will never ever ever ever go back to Texas
7. I will never ever ever ever go back to Texas
8. I will never ever ever ever go back to Texas
9. I will never ever ever ever go back to Texas
10. I will never ever ever ever go back to Texas
Ik ben niet aan het aftellen, ik ben niet aan het aftellen, ik ben niet aan het aftellen...
Maar O O O wat was het een goede ervaring… ( is serieus, niet dat mensen denken dat het geen goede ervaring is geweest, want dat was het zeker, een goede ervaring, een hele goede ervaring zelfs, niet dat elke ervaring ansich een goede ervaring was, er waren zelf een aantal aanvaringen bij, maar over het geheel gezien, hebben de goede ervaringen min of meer de overhand)
Maar O O O wat verlang ik terug naar de hollandsche kneuterigheid, het biertje bij Albert, de gezelligheid op de club, een terrasje op het rap pakken zonder 10 keer je ID te laten zien, met een fles roze in de tuin zitten enja jorien jou mis ik ook ;)( voordat je weer begint te klagen... :P)
Enfin na deze opbeurende teksten,niets is lekkerder dan je frustratie van je af te schrijven, tijd voor het laatste nieuws:
het schrijven van het paper gaat lekker. (punt)
Verder nieuws? Nee niet echt. Zeker weten? Ja…
Potverdrie, weer geen leuke maatschappelijke Amerikaanse misstanden aan de kaak gesteld. Ik berust in de gedachte dat ik sommige mensen na deze trip nooit meer van mijn leven hoef te zien. O O O wat is DAT een prettige gedachte.
...
By THE ASSOCIATED PRESS
Published: April 25, 2005
ASHINGTON, April 24 (AP) - The nation's prisons and jails held 2.1 million people in mid-2004, 2.3 percent more than the year before, the government reported on Sunday.
The inmate population increased by slightly more than 48,000 from mid-2003 to mid-2004, a growth of about 900 inmates each week, according to the latest figures from the Bureau of Justice Statistics.
The total inmate population has hovered around two million for the last few years: It was 2.1 million on June 30, 2002, and just below that mark a year later.
While the crime rate has fallen over the last decade, the number of people going to prison and jail is outpacing the number of inmates released, said an author of the report, Paige M. Harrison.
Ms. Harrison said the increase could be largely attributed to get-tough policies enacted in the 1980's and 1990's. Among them are mandatory sentences for drug crimes, "three strikes and you're out" laws for repeat offenders and "truth in sentencing" laws that restrict early releases.
"As a whole, most of these policies remain in place," Ms. Harrison said. "These policies were a reaction to the rise in crime in the 80's and early 90's."
Malcolm Young, executive director of the Sentencing Project, which promotes alternatives to prison, said, "We're working under the burden of laws and practices that have developed over 30 years that have focused on punishment and prison as our primary response to crime."
Mr. Young said many of those incarcerated were not serious or violent offenders, but low-level drug offenders. He said ways to help lower that number included introducing drug treatment programs that offer effective ways of changing behavior and providing appropriate assistance for the mentally ill.
The Justice Policy Institute, which advocates a more lenient system of punishment than incarceration, said the United States had the highest rate of incarceration in the world, followed by Britain, China, France, Japan and Nigeria.
According to the government's report, there were 726 inmates for every 100,000 United States residents on June 30, 2004, compared with 716 a year earlier. Put another way, in 2004, one in every 138 residents was in prison or jail; the previous year it was one in every 140.
In 2004, nearly 60 percent of prison and jail inmates were racial or ethnic minorities, the report said. An estimated 12.6 percent of all black men age 25 to 29 were in jails or prisons, compared with 3.6 percent of Hispanic men and 1.7 percent of white men in that age group, the report said.
Bron: www.nytimes.com dd. 25-04-2005
Published: April 25, 2005
ASHINGTON, April 24 (AP) - The nation's prisons and jails held 2.1 million people in mid-2004, 2.3 percent more than the year before, the government reported on Sunday.
The inmate population increased by slightly more than 48,000 from mid-2003 to mid-2004, a growth of about 900 inmates each week, according to the latest figures from the Bureau of Justice Statistics.
The total inmate population has hovered around two million for the last few years: It was 2.1 million on June 30, 2002, and just below that mark a year later.
While the crime rate has fallen over the last decade, the number of people going to prison and jail is outpacing the number of inmates released, said an author of the report, Paige M. Harrison.
Ms. Harrison said the increase could be largely attributed to get-tough policies enacted in the 1980's and 1990's. Among them are mandatory sentences for drug crimes, "three strikes and you're out" laws for repeat offenders and "truth in sentencing" laws that restrict early releases.
"As a whole, most of these policies remain in place," Ms. Harrison said. "These policies were a reaction to the rise in crime in the 80's and early 90's."
Malcolm Young, executive director of the Sentencing Project, which promotes alternatives to prison, said, "We're working under the burden of laws and practices that have developed over 30 years that have focused on punishment and prison as our primary response to crime."
Mr. Young said many of those incarcerated were not serious or violent offenders, but low-level drug offenders. He said ways to help lower that number included introducing drug treatment programs that offer effective ways of changing behavior and providing appropriate assistance for the mentally ill.
The Justice Policy Institute, which advocates a more lenient system of punishment than incarceration, said the United States had the highest rate of incarceration in the world, followed by Britain, China, France, Japan and Nigeria.
According to the government's report, there were 726 inmates for every 100,000 United States residents on June 30, 2004, compared with 716 a year earlier. Put another way, in 2004, one in every 138 residents was in prison or jail; the previous year it was one in every 140.
In 2004, nearly 60 percent of prison and jail inmates were racial or ethnic minorities, the report said. An estimated 12.6 percent of all black men age 25 to 29 were in jails or prisons, compared with 3.6 percent of Hispanic men and 1.7 percent of white men in that age group, the report said.
Bron: www.nytimes.com dd. 25-04-2005
Saturday, April 23, 2005
Zaterdag 23 april - Uberhippe shoes
Zaterdag 23 april
Na de overdonderende stilte van de afgelopen dagen hier nog even een woordje van mij. Terwijl de broeders zich laven aan bier en voetbal in het verre Portugal zit in hier in een kamertje in Austin te zwoegen achter de computer. De afgelopen dagen doorgebracht met met name één ding; het produceren van een paper van 20 pagina’s. Normaal gesproken schud je zoiets even uit de spreekwoordelijke mouw. De zaken liggen hier in Austin echter wat anders. Terwijl de eekhoorns elkaar buiten afmaken. De kakkerlakken een poging doen mijn kamer te bestormen en het andere ongedierte onrustig rondflieberd, worstel ik mij door stapels overheidspapieren op zoek naar objectieve informatie over de rekrutering van terroristen in correctionele instituties. Eens in de zoveel uur wordt er hier en daar een uitstapje gemaakt naar links en rechtsextremistische sites. De wereld wordt er niet vrolijker op. In Austin begint langzamerhand de hitte steeds meer overhand te krijgen. Samen met de hoge luchtvochtigheid maakt dit niet het meest perfecte leefklimaat. De dagen worden doorbroken door een uurtje sport hier en daar, een filmpje en de gebruikelijke (slechte maaltijden). Gister op de drag een paar schoenen gekocht (vlammen op de zijkant). Vanavond naar een Turks restaurant met live muziek en buikdanseressen. Een heerlijk stukje bijna Europeesch vermaak. De regelmaat van mij posten is wat teruggeschroefd omdat ik niet elke dag meer iets te vertellen heb. Het aftellen is nog niet begonnen. Over een paar weken weer thuis. Jeeeeeeeeeuh
hehe.
Na de overdonderende stilte van de afgelopen dagen hier nog even een woordje van mij. Terwijl de broeders zich laven aan bier en voetbal in het verre Portugal zit in hier in een kamertje in Austin te zwoegen achter de computer. De afgelopen dagen doorgebracht met met name één ding; het produceren van een paper van 20 pagina’s. Normaal gesproken schud je zoiets even uit de spreekwoordelijke mouw. De zaken liggen hier in Austin echter wat anders. Terwijl de eekhoorns elkaar buiten afmaken. De kakkerlakken een poging doen mijn kamer te bestormen en het andere ongedierte onrustig rondflieberd, worstel ik mij door stapels overheidspapieren op zoek naar objectieve informatie over de rekrutering van terroristen in correctionele instituties. Eens in de zoveel uur wordt er hier en daar een uitstapje gemaakt naar links en rechtsextremistische sites. De wereld wordt er niet vrolijker op. In Austin begint langzamerhand de hitte steeds meer overhand te krijgen. Samen met de hoge luchtvochtigheid maakt dit niet het meest perfecte leefklimaat. De dagen worden doorbroken door een uurtje sport hier en daar, een filmpje en de gebruikelijke (slechte maaltijden). Gister op de drag een paar schoenen gekocht (vlammen op de zijkant). Vanavond naar een Turks restaurant met live muziek en buikdanseressen. Een heerlijk stukje bijna Europeesch vermaak. De regelmaat van mij posten is wat teruggeschroefd omdat ik niet elke dag meer iets te vertellen heb. Het aftellen is nog niet begonnen. Over een paar weken weer thuis. Jeeeeeeeeeuh
hehe.
Friday, April 22, 2005
The Cost of Justice
Based on 1999 figures, the United States will spend more than $147 billion on the criminal justice system this year. That's a more than 145% jump since 1982 in inflation adjusted dollars.
From 1977 to 1999, total state and local government spending on police protection rose 411% and 946% for corrections. During the same period, spending on education increased 370%.
In fact, nearly 8 cents of every dollar spent by state and local governments in 1999 was for justice-related activities.
Source: U.S. Dept. of Justice, Justice Expenditure and Employment in the United States, 1999
From 1977 to 1999, total state and local government spending on police protection rose 411% and 946% for corrections. During the same period, spending on education increased 370%.
In fact, nearly 8 cents of every dollar spent by state and local governments in 1999 was for justice-related activities.
Source: U.S. Dept. of Justice, Justice Expenditure and Employment in the United States, 1999
Wednesday, April 20, 2005
Niets om over te schrijven
lezen en schrijven, zo kom ik mijn dagen hier door.
De tijd tikt je zo voorbij.
De tijd tikt je zo voorbij.
Tuesday, April 19, 2005
Maandag 17 april - conspiracy theory
Maandag 17 april
Er zit eindelijk wat meer schot in mijn paper. Sinds enkele dagen slik ik vitaminepillen. Ik vermoed een causaal verband tussen de pillen en mijnvooruitgang. De materie waarover ik schrijf is erg ingewikkeld. Tot nu toe geloofde ik nooit in conspiracy theories. Inmiddels ben ik hevig aan het twijfelen geslagen. Alles schijnt met niets te maken te hebben en niets met alles. Mijn dagen breng ik door in verwarring, achter een grote stapel artikelen. Langzamerhand verschijnen er meer en meer woorden in mijn tekstverwerker. Wanneer ik de woorden overlees lijkt er daadwerkelijk ets zinnigs te staan. Ik hoop maar dat de rest van de wereld dat ook vindt.
Er zit eindelijk wat meer schot in mijn paper. Sinds enkele dagen slik ik vitaminepillen. Ik vermoed een causaal verband tussen de pillen en mijnvooruitgang. De materie waarover ik schrijf is erg ingewikkeld. Tot nu toe geloofde ik nooit in conspiracy theories. Inmiddels ben ik hevig aan het twijfelen geslagen. Alles schijnt met niets te maken te hebben en niets met alles. Mijn dagen breng ik door in verwarring, achter een grote stapel artikelen. Langzamerhand verschijnen er meer en meer woorden in mijn tekstverwerker. Wanneer ik de woorden overlees lijkt er daadwerkelijk ets zinnigs te staan. Ik hoop maar dat de rest van de wereld dat ook vindt.
Sunday, April 17, 2005
Zaterdag 16 april - Sin City
Zaterdag 16 april
Een van de fijne dingen van Amerika is dat ‘we’ hier voorlopen wat betreft de releases van nieuwe films. Vanavond met Rogier naar Sin City geweest. Een prachtige verfilming van een stripverhaal. Vrijwel geheel in zwart wit met hier en daar een veeg kleur. Sin City is één grote orgie van (visueel) geweld die Kill Bill qua geweldintensiteit op ruime afstand achter zich laat (...).
De film is hier R rated. Dat wil zeggen dat alleen kinderen boven de 18 naar binnen mogen… In een van de recensie werd zelfs aangeraden om kinderen onder deze leeftijd niet in de buurt van de bioscoop te laten komen.
Ik heb me prima vermaakt tijdens de film. De oudere dame naast mij overigens ook, af en toe rolde er wel een what the f#ck over haar conservatieve lippen.
2 quotes uit de film:
Marv: [at his own execution] Would you hurry it up? I haven't got all day.
Stuka - [after getting shot with an arrow] Hey... Will ya look at that? It's right through me. Guys, look. It's cut a hole right through me.
Bozo #1}-- There's something wrapped around it. Some kind of note.
Manute - Give it to me.
Stuka -- Guys, this is starting to really hurt. Just look at it. It's poked a hole right through me. Guys?
Manute - [reading the note] McCarthy, you fool.
Stuka -- Guys, don't you think maybe somebody oughta call a doctor for me or something? This isn't the kind of thing you just ignore, guys.
Manute - Out back. Everyone. Bring the women.
Stuka -- Guys?
Na de film naar huis gelopen door nachtelijk Austin (ongeveer een uur)
Een van de fijne dingen van Amerika is dat ‘we’ hier voorlopen wat betreft de releases van nieuwe films. Vanavond met Rogier naar Sin City geweest. Een prachtige verfilming van een stripverhaal. Vrijwel geheel in zwart wit met hier en daar een veeg kleur. Sin City is één grote orgie van (visueel) geweld die Kill Bill qua geweldintensiteit op ruime afstand achter zich laat (...).
De film is hier R rated. Dat wil zeggen dat alleen kinderen boven de 18 naar binnen mogen… In een van de recensie werd zelfs aangeraden om kinderen onder deze leeftijd niet in de buurt van de bioscoop te laten komen.
Ik heb me prima vermaakt tijdens de film. De oudere dame naast mij overigens ook, af en toe rolde er wel een what the f#ck over haar conservatieve lippen.
2 quotes uit de film:
Marv: [at his own execution] Would you hurry it up? I haven't got all day.
Stuka - [after getting shot with an arrow] Hey... Will ya look at that? It's right through me. Guys, look. It's cut a hole right through me.
Bozo #1}-- There's something wrapped around it. Some kind of note.
Manute - Give it to me.
Stuka -- Guys, this is starting to really hurt. Just look at it. It's poked a hole right through me. Guys?
Manute - [reading the note] McCarthy, you fool.
Stuka -- Guys, don't you think maybe somebody oughta call a doctor for me or something? This isn't the kind of thing you just ignore, guys.
Manute - Out back. Everyone. Bring the women.
Stuka -- Guys?
Na de film naar huis gelopen door nachtelijk Austin (ongeveer een uur)
Saturday, April 16, 2005
Vrijdag 15 april - issues
Vrijdag 15 april
Vandaag een kleine tegenvaller met een van mijn papers gehad. Veel bronnen spreken elkaar tegen waardoor uiteindelijk een van mijn twee praktijkvoorbeelden onhoudbaar is geworden. Het is lastig om een paper van 25 pagina’s te schrijven over één enkel incident…
S’avonds klein huisfeestje. Waar mensen op elkaar leven lopen de irritaties op. De ene issue na de andere issue vloog vanavond door de tuin heen, af en toe een dronken teenager ontwijkend.
Ik ben blij dat ik over een tijdje hier weg kan.
Vandaag een kleine tegenvaller met een van mijn papers gehad. Veel bronnen spreken elkaar tegen waardoor uiteindelijk een van mijn twee praktijkvoorbeelden onhoudbaar is geworden. Het is lastig om een paper van 25 pagina’s te schrijven over één enkel incident…
S’avonds klein huisfeestje. Waar mensen op elkaar leven lopen de irritaties op. De ene issue na de andere issue vloog vanavond door de tuin heen, af en toe een dronken teenager ontwijkend.
Ik ben blij dat ik over een tijdje hier weg kan.
Donderdag 14 april - Sergei en Mustafa
Donderdag 14 april
S’morgens snel naar de Russische knipmeneer geweest. Sergei was de afgelopen keren niet heel erg spraakzaam. Vandaag echter wel. En dan kom je er dus achter dat Sergei niet uit Rusland komt maar uit Turkije. Sergei is dus niet Sergei maar Mustafa (maar dan zonder snor…). Enfin gedurende de 15 minuten dat de kappersbeurt duurde een uiterst interessante conversatie gehad. Thuisgekomen gelijk achter de potten en pannen. De rest van de avond gestudeerd en een filmpje gekeken.
S’morgens snel naar de Russische knipmeneer geweest. Sergei was de afgelopen keren niet heel erg spraakzaam. Vandaag echter wel. En dan kom je er dus achter dat Sergei niet uit Rusland komt maar uit Turkije. Sergei is dus niet Sergei maar Mustafa (maar dan zonder snor…). Enfin gedurende de 15 minuten dat de kappersbeurt duurde een uiterst interessante conversatie gehad. Thuisgekomen gelijk achter de potten en pannen. De rest van de avond gestudeerd en een filmpje gekeken.
Friday, April 15, 2005
Raaaaaaarrrrrrrrrrrr Land
Amerika heeft Koekiemonster uit Sesamstraat op dieet gezet. Volgens de Amerikanen geeft Koekiemonster een verkeerd beeld aan de kinderen door constant koekjes te eten. Het blauwe beest eet behalve 'af en toe' een koekje nu ook gezonde dingen zoals groenten en fruit. Naast deze ingreep om de kinderen wat bewuster te maken van gezond eten, komen er ook andere bewoners in Sesamstraat wonen, zoals pratende wortels en aubergines.
Tuesday, April 12, 2005
Dinsdag 12 april - Supersized.
Dinsdag 12 april
Vandaag voornamelijk gestudeerd. S’avonds gevlucht van de kip met sinasappelsaus recht in de armen van madam mam’s (thais restaurant). ‘Af en toe’ is de kwaliteit van het avondeten werkelijk om te huilen. Voor 14 dollar een prima maaltijd gegeten. S’ avonds naar de documentaire ‘ supersized me” gekeken. Een journalist eet drie keer per dag in de Mc Donalds gedurende een periode van 30 dagen. In 30 dagen tijd komt hij meer dan 12 kilo aan, vergiftigt zijn lever, is depressief en heeft stemmingswisselingen. Ik eet nooooooooooooooit meer bij de Mac. tussen het eten en de docu nog een uur naar de Gregory Gym geweest. that feels good.
Vandaag voornamelijk gestudeerd. S’avonds gevlucht van de kip met sinasappelsaus recht in de armen van madam mam’s (thais restaurant). ‘Af en toe’ is de kwaliteit van het avondeten werkelijk om te huilen. Voor 14 dollar een prima maaltijd gegeten. S’ avonds naar de documentaire ‘ supersized me” gekeken. Een journalist eet drie keer per dag in de Mc Donalds gedurende een periode van 30 dagen. In 30 dagen tijd komt hij meer dan 12 kilo aan, vergiftigt zijn lever, is depressief en heeft stemmingswisselingen. Ik eet nooooooooooooooit meer bij de Mac. tussen het eten en de docu nog een uur naar de Gregory Gym geweest. that feels good.
#sigh#... 911
Dispatcher: Sheriff's department, how can I help you?
Woman: Yeah, I'm over here . . . I'm over here at Burger King right here in San Clemente.*
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: Um, no, not San Clemente; I'm sorry, I live in San Clemente. I'm in Laguna Niguel, I think, that's where I'm at.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I'm at a drive-through right now.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I went . . . I ordered my food three times. They're mopping the floor inside, and I understand they're busy . . . they're not even busy, okay, I've been the only car here. I asked them four different times to make me a Western Barbeque Burger. Okay, they keep giving me a hamburger with lettuce, tomato, and cheese, onions, and I said, "I'm not leaving . . ."
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I want a Western Burger because I just got my kids from Tae Kwon Do, they're hungry, I'm on my way home, and I live in San Clemente.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: Okay . . . she said, she gave me another hamburger; it's wrong. I said four times, I said, "I want it to go. Can you go out and park in front?" I said, "No, I want my hamburger right." So then the . . . the lady came to the manager. She . . . well whoever she is, she came up and she said, um, she said, um, "Do you want your money back?" And I said, "No, I want my hamburger. My kids are hungry and I have to jump on that toll freeway." I said, "I am not leaving this spot," and I said, "I will call the police," because I want my Western Burger done right! Now is that so hard?
Dispatcher: Okay, what exactly is it you want us to do for you?
Woman: I . . . send an officer down here. I . . . I want them to make me . . .
Dispatcher: Ma'am, we're not gonna go down there and enforce your Western Bacon Cheeseburger.
Woman: What am I supposed to do?
Dispatcher: This is . . . this is between you and the manager. We're not gonna go and enforce how to make a hamburger; that's not a criminal issue. There's . . . there's nothing criminal there.
Woman: So I just stand here . . . so I just sit here and [block]?
Dispatcher: You . . . you need to calmly and rationally speak to the manager and figure out what to do between you.
Woman: She did come up, and I said, "Can I please have my Western Burger?" She . . . she said, "I'm not dealing with it," and she walked away. Because they're mopping the floor, and it's also the fact that they don't want to . . . they don't want to go through there . . . and . . . and . . .
Dispatcher: Ma'am, then I suggest you get your money back and go somewhere else. This is . . . this is not a criminal issue. We can't go out there and make them make you a cheeseburger the way you want it.
Woman: Well . . . that is . . . that . . . you're supposed to be here to protect me.
Dispatcher: Well, what are we protecting you from, a wrong cheeseburger?
Woman: No . . .
Dispatcher: Is this like . . . is this a harmful cheeseburger or something? I don't understand what you want us to do.
Woman: Just come down here. I'm not . . . I'm not leaving.
Dispatcher: No ma'am, I'm not sending the deputies down there over a cheeseburger. You need to go in there and act like an adult and either get your money back or go home.
Woman: She is not acting like an adult herself! I'm sitting here in my car; I just want them to make my kids a . . . a Western Burger.
Dispatcher: Ma'am, this is what I suggest: I suggest you get your money back from the manager and you go on your way home.
Woman: Okay.
Dispatcher: Okay? Bye-bye.
Woman: Yeah, I'm over here . . . I'm over here at Burger King right here in San Clemente.*
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: Um, no, not San Clemente; I'm sorry, I live in San Clemente. I'm in Laguna Niguel, I think, that's where I'm at.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I'm at a drive-through right now.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I went . . . I ordered my food three times. They're mopping the floor inside, and I understand they're busy . . . they're not even busy, okay, I've been the only car here. I asked them four different times to make me a Western Barbeque Burger. Okay, they keep giving me a hamburger with lettuce, tomato, and cheese, onions, and I said, "I'm not leaving . . ."
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: I want a Western Burger because I just got my kids from Tae Kwon Do, they're hungry, I'm on my way home, and I live in San Clemente.
Dispatcher: Uh-huh.
Woman: Okay . . . she said, she gave me another hamburger; it's wrong. I said four times, I said, "I want it to go. Can you go out and park in front?" I said, "No, I want my hamburger right." So then the . . . the lady came to the manager. She . . . well whoever she is, she came up and she said, um, she said, um, "Do you want your money back?" And I said, "No, I want my hamburger. My kids are hungry and I have to jump on that toll freeway." I said, "I am not leaving this spot," and I said, "I will call the police," because I want my Western Burger done right! Now is that so hard?
Dispatcher: Okay, what exactly is it you want us to do for you?
Woman: I . . . send an officer down here. I . . . I want them to make me . . .
Dispatcher: Ma'am, we're not gonna go down there and enforce your Western Bacon Cheeseburger.
Woman: What am I supposed to do?
Dispatcher: This is . . . this is between you and the manager. We're not gonna go and enforce how to make a hamburger; that's not a criminal issue. There's . . . there's nothing criminal there.
Woman: So I just stand here . . . so I just sit here and [block]?
Dispatcher: You . . . you need to calmly and rationally speak to the manager and figure out what to do between you.
Woman: She did come up, and I said, "Can I please have my Western Burger?" She . . . she said, "I'm not dealing with it," and she walked away. Because they're mopping the floor, and it's also the fact that they don't want to . . . they don't want to go through there . . . and . . . and . . .
Dispatcher: Ma'am, then I suggest you get your money back and go somewhere else. This is . . . this is not a criminal issue. We can't go out there and make them make you a cheeseburger the way you want it.
Woman: Well . . . that is . . . that . . . you're supposed to be here to protect me.
Dispatcher: Well, what are we protecting you from, a wrong cheeseburger?
Woman: No . . .
Dispatcher: Is this like . . . is this a harmful cheeseburger or something? I don't understand what you want us to do.
Woman: Just come down here. I'm not . . . I'm not leaving.
Dispatcher: No ma'am, I'm not sending the deputies down there over a cheeseburger. You need to go in there and act like an adult and either get your money back or go home.
Woman: She is not acting like an adult herself! I'm sitting here in my car; I just want them to make my kids a . . . a Western Burger.
Dispatcher: Ma'am, this is what I suggest: I suggest you get your money back from the manager and you go on your way home.
Woman: Okay.
Dispatcher: Okay? Bye-bye.
Monday, April 11, 2005
Maandag 11 april - Change of plans
Maandag 11 april
18 mei loopt het huurcontract bij Laurel af in verband met het einde van het semester. De huur vanaf dan is de eerste dagen 10 dollar per dag en na die 7 dagen wordt het 35 dollar per dag… een dure grap dus.
In principe zou ik 3 juni het vliegtuig nemen terug naar huis.
Zoals u als lezer waarschijnlijk wel duidelijk is geworden de afgelopen periode heb ik het wel een beetje gehad met Texas. Dit, plus het feit dat ik de verjaardag van Jorien zou missen als ik volgens plan zou vertrekken, heeft mij doen besluiten de plannen redelijk rigoureus te wijzigen. Ik heb het vliegtuigticket voor 3 juni gecancelled en in plaats daarvan een ander ticket geboekt (ook een dure grap overigens). Maar wat belangrijker is: 24 mei ben ik thuis!
Mijn ouders waren al enige tijd op de hoogte van dit voornemen maar de rest van de wereld wist nog niets. In eerste instantie was het de bedoeling om niets tegen Jorien te zeggen totdat ik in het vliegtuig zou zitten. Op aanraden van mijn zeer gewaardeerde vader, “ dat kan d’r hart niet aan…” heb ik besloten het vandaag maar gewoon te zeggen. Skype en webcam aan en een staaltje onvervalschte emo tv was mijn deel. De techniek staat voor niets.
Enfin, de rest van de dag met een big smile rondgelopen.
18 mei loopt het huurcontract bij Laurel af in verband met het einde van het semester. De huur vanaf dan is de eerste dagen 10 dollar per dag en na die 7 dagen wordt het 35 dollar per dag… een dure grap dus.
In principe zou ik 3 juni het vliegtuig nemen terug naar huis.
Zoals u als lezer waarschijnlijk wel duidelijk is geworden de afgelopen periode heb ik het wel een beetje gehad met Texas. Dit, plus het feit dat ik de verjaardag van Jorien zou missen als ik volgens plan zou vertrekken, heeft mij doen besluiten de plannen redelijk rigoureus te wijzigen. Ik heb het vliegtuigticket voor 3 juni gecancelled en in plaats daarvan een ander ticket geboekt (ook een dure grap overigens). Maar wat belangrijker is: 24 mei ben ik thuis!
Mijn ouders waren al enige tijd op de hoogte van dit voornemen maar de rest van de wereld wist nog niets. In eerste instantie was het de bedoeling om niets tegen Jorien te zeggen totdat ik in het vliegtuig zou zitten. Op aanraden van mijn zeer gewaardeerde vader, “ dat kan d’r hart niet aan…” heb ik besloten het vandaag maar gewoon te zeggen. Skype en webcam aan en een staaltje onvervalschte emo tv was mijn deel. De techniek staat voor niets.
Enfin, de rest van de dag met een big smile rondgelopen.
Sunday, April 10, 2005
Zaterdag 9 april - 50 cents pizza
Zaterdag 9 april
Vanmorgen vroeg weggegaan om te shoppen in de Bartok Mall. Drie capuchon truien gekocht voor 9 dollar per stuk. De totale korting was meer dan 120 dollar. Prima geregeld dus. Verder nog een petje gekocht ($16,50).
S’middags een beetje in het zonnetje gezeten. Het was zowaar mooi weer vandaag. S’avonds een picture party gehad bij Pat en jill. De twee gidsen tijdens de trip door de Lower Canyons. Het is een rit van ongeveer een half uur naar hun huis dat net buiten Austin ligt. Pat is een grote fan van koken in de buitenlucht. Wanneer we arriveren, staat de houtgestookte pizzaoven waar een gemiddelde Italiaans restauranteigenaar een moord voor zou doen, al te loeien.
We worden begroet door de drie honden van Jill die het bezoek machtig interessant vinden. Een van de honden heet Lucy en is 2 maanden geleden bij Pat en Jill aan komen lopen. Ik denk dat ze vroeger mishandeld is, ze gedraagt zich erg kruiperig en schrikachtig, later komt ze los. Vanaf dat moment is erg geen land met haar te bezeilen. Ik geloof dat ze me twee keer gevloerd heeft.
Het land van Pat en Jill beslaat ongeveer 6 acre en is gelegen aan een bosachtig gebied. Zo ver je kunt kijken zie je bomen. Pat heeft pizzadeeg gemaakt. Iedereen kan z´n eigen pizza bereiden en die vervolgens in de oven mikken. Het resultaat is een van de beste pizza’s die ik ooit heb gegeten. Tanner heeft z´n gitaar meegebracht die hem vervolgens door Alex afhandig wordt gemaakt. Alex schrijft zelf nummers die best aardig zijn, ware het niet dat Alex niet de beste stem heeft die ik ooit heb gehoord…
We brengen de avond door met, bier, wijn, muziek en het bekijken van de foto´s die geprojecteerd worden op een grote muur in de immense woonkamer. Rond 12 uur gaan we terug naar Austin. Tanner, 19 jaar, heeft zijn eigen Chevrolet truck inclusief suède bankbekleding in sfeervol rood. Met de klassieke klanken van 50 cent op de voorgrond rijden we terug naar Austin.
Vanmorgen vroeg weggegaan om te shoppen in de Bartok Mall. Drie capuchon truien gekocht voor 9 dollar per stuk. De totale korting was meer dan 120 dollar. Prima geregeld dus. Verder nog een petje gekocht ($16,50).
S’middags een beetje in het zonnetje gezeten. Het was zowaar mooi weer vandaag. S’avonds een picture party gehad bij Pat en jill. De twee gidsen tijdens de trip door de Lower Canyons. Het is een rit van ongeveer een half uur naar hun huis dat net buiten Austin ligt. Pat is een grote fan van koken in de buitenlucht. Wanneer we arriveren, staat de houtgestookte pizzaoven waar een gemiddelde Italiaans restauranteigenaar een moord voor zou doen, al te loeien.
We worden begroet door de drie honden van Jill die het bezoek machtig interessant vinden. Een van de honden heet Lucy en is 2 maanden geleden bij Pat en Jill aan komen lopen. Ik denk dat ze vroeger mishandeld is, ze gedraagt zich erg kruiperig en schrikachtig, later komt ze los. Vanaf dat moment is erg geen land met haar te bezeilen. Ik geloof dat ze me twee keer gevloerd heeft.
Het land van Pat en Jill beslaat ongeveer 6 acre en is gelegen aan een bosachtig gebied. Zo ver je kunt kijken zie je bomen. Pat heeft pizzadeeg gemaakt. Iedereen kan z´n eigen pizza bereiden en die vervolgens in de oven mikken. Het resultaat is een van de beste pizza’s die ik ooit heb gegeten. Tanner heeft z´n gitaar meegebracht die hem vervolgens door Alex afhandig wordt gemaakt. Alex schrijft zelf nummers die best aardig zijn, ware het niet dat Alex niet de beste stem heeft die ik ooit heb gehoord…
We brengen de avond door met, bier, wijn, muziek en het bekijken van de foto´s die geprojecteerd worden op een grote muur in de immense woonkamer. Rond 12 uur gaan we terug naar Austin. Tanner, 19 jaar, heeft zijn eigen Chevrolet truck inclusief suède bankbekleding in sfeervol rood. Met de klassieke klanken van 50 cent op de voorgrond rijden we terug naar Austin.
Saturday, April 09, 2005
Vrijdag 8 april - Over Taxi's en Zwervers
Vrijdag 8 april
Overdag voornamelijk aan mijn paper voor cjp gewerkt. Ik zal morgen of overmorgen wel een foto plaatsen waarop de studie chaos te bewonderen is. Het plan was om s’avonds naar de film Sin City te gaan. Omdat taxi’s hier niet duur zijn besluiten we in verband met de tijd een cab te reserveren. Om half 10 gebeld met Rob’s Taxi en een afspraak gemaakt. We komen overeen dat 10 uur een redelijke tijd is.
10 uur, geen taxi
10:05 uur, geen taxi maar wel een zwerver die hard wil werken voor z’n geld en niet zomaar geld wil aannemen,
10:10, geen taxi maar nog steeds de zwerver die door blijft zagen of we werk voor hem hebben, Rogier bied hem twee bananen aan.
10:15, nog steeds geen Taxi, inmiddels heb ik weer gebeld naar de centrale. De zwerver is erg blij met de bananen, hij heeft zijn werkeis bijgesteld (laten vallen) en wil nu gewoon geld.
10:20 uur. Geen Taxi, de zwerver is weggegaan, zonder geld maar met 2 bananen.
10:25 uur, de Taxi is gearriveerd, omdat we toch al te laat zijn voor de film besluiten we ter plekke de Taxi te cancelen.
de rest van de avond saving private Ryan gekeken
Aldus het verslag van een spannende avond ins Austin.
Overdag voornamelijk aan mijn paper voor cjp gewerkt. Ik zal morgen of overmorgen wel een foto plaatsen waarop de studie chaos te bewonderen is. Het plan was om s’avonds naar de film Sin City te gaan. Omdat taxi’s hier niet duur zijn besluiten we in verband met de tijd een cab te reserveren. Om half 10 gebeld met Rob’s Taxi en een afspraak gemaakt. We komen overeen dat 10 uur een redelijke tijd is.
10 uur, geen taxi
10:05 uur, geen taxi maar wel een zwerver die hard wil werken voor z’n geld en niet zomaar geld wil aannemen,
10:10, geen taxi maar nog steeds de zwerver die door blijft zagen of we werk voor hem hebben, Rogier bied hem twee bananen aan.
10:15, nog steeds geen Taxi, inmiddels heb ik weer gebeld naar de centrale. De zwerver is erg blij met de bananen, hij heeft zijn werkeis bijgesteld (laten vallen) en wil nu gewoon geld.
10:20 uur. Geen Taxi, de zwerver is weggegaan, zonder geld maar met 2 bananen.
10:25 uur, de Taxi is gearriveerd, omdat we toch al te laat zijn voor de film besluiten we ter plekke de Taxi te cancelen.
de rest van de avond saving private Ryan gekeken
Aldus het verslag van een spannende avond ins Austin.
Thursday, April 07, 2005
Donderdag 7 april - Ipod Shuffle
Na een korte ochtend vol studievertier aan het koken geslagen. De meeste recepten van mijn heb ik in het begin van Allrecipes.com geplukt. Ik vind het eigenlijk niet leuk om van een recept te koken vandaar dat ik vandaag maar een maaltijd in elkaar klooi. De falafel is al een stuk beter door toevoeging van wat andere ingredienten.
Om half 2 stopt er een vrachtwagen van de FedEx voor de deur. De bezorgmeneer heeft een pakje bij zich voor mij. Mijn Ipod Shuffle is eindelijk gearriveerd! 22 gram zwaar, en niet veel groter dan een pakje kauwgom. Opslagcapaciteit is 1GB (en toch zo licht, Ongelooflijk!). Genoeg ruimte voor in totaal zo’n 240 nummers. Het installeren duurt niet langer dan 5 minuten, na 4 uur is het kleinood opgeladen. Ben nu al verslaafd aan dit stukje design. Het is verbazingwekkend hoe goed het geluid is. Er zit geen schermpje op dus het blijft een verrassing wat het volgende nummer is. Het luisteren naar de shuffle is enigszins vergelijkbaar met het luisteren naar een radiostation. Maar dan wel radiostation dat erg goede muziek draait maar geen jengelende dj’s en reclames heeft. Ideaal (einde reclameblok.
Na het koken niet veel meer gedaan. Nog even naar de BB geweest om een filmpje te huren. Morgen weer vroeg aan de papers.
Om half 2 stopt er een vrachtwagen van de FedEx voor de deur. De bezorgmeneer heeft een pakje bij zich voor mij. Mijn Ipod Shuffle is eindelijk gearriveerd! 22 gram zwaar, en niet veel groter dan een pakje kauwgom. Opslagcapaciteit is 1GB (en toch zo licht, Ongelooflijk!). Genoeg ruimte voor in totaal zo’n 240 nummers. Het installeren duurt niet langer dan 5 minuten, na 4 uur is het kleinood opgeladen. Ben nu al verslaafd aan dit stukje design. Het is verbazingwekkend hoe goed het geluid is. Er zit geen schermpje op dus het blijft een verrassing wat het volgende nummer is. Het luisteren naar de shuffle is enigszins vergelijkbaar met het luisteren naar een radiostation. Maar dan wel radiostation dat erg goede muziek draait maar geen jengelende dj’s en reclames heeft. Ideaal (einde reclameblok.
Na het koken niet veel meer gedaan. Nog even naar de BB geweest om een filmpje te huren. Morgen weer vroeg aan de papers.
Wednesday, April 06, 2005
Woensdag 6 april - Born Into Brothels
Woensdag 6 april
In Nederland vierde Samir A. vandaag na zijn vrijlating feest. Hij deed dit door hier en daar wat schouderklopjes uit te delen. Kaalkopjes gingen vandaag uit hun dak in het pittoreske Venlo. De Amsterdam Arena werd bevolkt door slachtoffers van een fictieve aanslag. Op de Noordzee ontplofte een echte boot.
Als ik dit zo lees kan ik alleen maar het volgende concluderen; in Nederland gebeurt wat.
Toch staat de tijd hier in Austin ook niet stil. Het onverwachte overlijden van de paus is al enige tijd voorpagina nieuws, Michael Jackson zit nog steeds in de beklaagdenbank en Starwars Fans staan inmiddels niet meer voor het verkeerde theater.
De ochtend begon voor mij met de onzalige ontdekking dat de twee cd’s, die ik enige tijd geleden besteld had, gister gearriveerd waren. Niet echt een schokkend.
Ware het niet dat er van de cd’s geen enkel spoor te vinden was. Tot mijn verbazing vond ik de cd’s enkele uren later wel in de daarvoor bestemde postbak… ik ben er nog steeds niet achter waarom de vertraging tussen voordeur en postbus enkele uren bedroeg Ik vraag me dan ook af wat er met mijn Ipod shuffle gaat gebeuren wanneer deze arriveert.
De dag voornamelijk achter de computer doorgebracrht om te werken aan de papers.
S’avonds met Suvrit en Rogier naar de documentaire “Born Into Brothels: Calcutta's Red Light Kids” geweest in de Dobie Mall. Deze documentaire volgt een groepje fotograferende kinderen in Calcutta’s red light district. De documentaire is vanuit een westers laten-we-de-kindjes-helpen standpunt geschoten. Daarmee wil ik niet zeggen dat het slecht is om die kinderen vooruit te helpen in het leven.
Het gevolg van dit standpunt was echter wel dat de focus voornamelijk lag op een zeer select groepje kinderen. Een groepje dat een aantal kansen voorgeschoteld kreeg om te ontkomen uit deze ongetwijfeld verschrikkelijke wereld. Interessant om te zien, maar helaas werd het leven van de andere kinderen (het kansloze deel, de resterende 99,9999%) in dit gebied niet in beeld gebracht, een gemiste kans.
In Nederland vierde Samir A. vandaag na zijn vrijlating feest. Hij deed dit door hier en daar wat schouderklopjes uit te delen. Kaalkopjes gingen vandaag uit hun dak in het pittoreske Venlo. De Amsterdam Arena werd bevolkt door slachtoffers van een fictieve aanslag. Op de Noordzee ontplofte een echte boot.
Als ik dit zo lees kan ik alleen maar het volgende concluderen; in Nederland gebeurt wat.
Toch staat de tijd hier in Austin ook niet stil. Het onverwachte overlijden van de paus is al enige tijd voorpagina nieuws, Michael Jackson zit nog steeds in de beklaagdenbank en Starwars Fans staan inmiddels niet meer voor het verkeerde theater.
De ochtend begon voor mij met de onzalige ontdekking dat de twee cd’s, die ik enige tijd geleden besteld had, gister gearriveerd waren. Niet echt een schokkend.
Ware het niet dat er van de cd’s geen enkel spoor te vinden was. Tot mijn verbazing vond ik de cd’s enkele uren later wel in de daarvoor bestemde postbak… ik ben er nog steeds niet achter waarom de vertraging tussen voordeur en postbus enkele uren bedroeg Ik vraag me dan ook af wat er met mijn Ipod shuffle gaat gebeuren wanneer deze arriveert.
De dag voornamelijk achter de computer doorgebracrht om te werken aan de papers.
S’avonds met Suvrit en Rogier naar de documentaire “Born Into Brothels: Calcutta's Red Light Kids” geweest in de Dobie Mall. Deze documentaire volgt een groepje fotograferende kinderen in Calcutta’s red light district. De documentaire is vanuit een westers laten-we-de-kindjes-helpen standpunt geschoten. Daarmee wil ik niet zeggen dat het slecht is om die kinderen vooruit te helpen in het leven.
Het gevolg van dit standpunt was echter wel dat de focus voornamelijk lag op een zeer select groepje kinderen. Een groepje dat een aantal kansen voorgeschoteld kreeg om te ontkomen uit deze ongetwijfeld verschrikkelijke wereld. Interessant om te zien, maar helaas werd het leven van de andere kinderen (het kansloze deel, de resterende 99,9999%) in dit gebied niet in beeld gebracht, een gemiste kans.
Tuesday, April 05, 2005
Dinsdag 5 april - possum in tha hood
Dinsdag 5 april
De dag doorgebracht in de bibliotheek met het bestuderen van een flinke stapel artikelen. Ik word momenteel ongetwijfeld in de gaten gehouden door de FBI. Heb inmiddels zoveel extremistische sites bezocht dat dat ongetwijfeld iemand moet zijn opgevallen.
Alles voor de goede zaak zullen we maar zeggen.
Het was vandaag bijzonder benauwd en warm. Flinke regenbui in de avond. Na het eten voor de eerste keer een possum tegen het lijf gelopen. Een possum is ratachtig beest ongeveer zo groot als een kleine hond. En bovenal; intens lelijk. God was ongetwijfeld een blokje om toen de possum werd geschapen. Meneer de possum woont achter het huis in een holle boom. Eigenlijk heb ik al eerder een possum gezien. Maar daar was niet veel meer van over. Possums en pick-up trucks zijn een slechte combinatie…
De dag doorgebracht in de bibliotheek met het bestuderen van een flinke stapel artikelen. Ik word momenteel ongetwijfeld in de gaten gehouden door de FBI. Heb inmiddels zoveel extremistische sites bezocht dat dat ongetwijfeld iemand moet zijn opgevallen.
Alles voor de goede zaak zullen we maar zeggen.
Het was vandaag bijzonder benauwd en warm. Flinke regenbui in de avond. Na het eten voor de eerste keer een possum tegen het lijf gelopen. Een possum is ratachtig beest ongeveer zo groot als een kleine hond. En bovenal; intens lelijk. God was ongetwijfeld een blokje om toen de possum werd geschapen. Meneer de possum woont achter het huis in een holle boom. Eigenlijk heb ik al eerder een possum gezien. Maar daar was niet veel meer van over. Possums en pick-up trucks zijn een slechte combinatie…
Monday, April 04, 2005
Maandag 4 april - ...
Maandag 4 april
Vanochtend met Rob (Owen) mijn paper voor Capital Punishment doorgesproken. Ik weet nu in ieder geval dat ik op de goede weg zit. Verder drie lange uren bij Deitch. De rest van de dag voornamelijk bezig geweest met het zoeken naar literatuur voor mijn papers.
Vanochtend met Rob (Owen) mijn paper voor Capital Punishment doorgesproken. Ik weet nu in ieder geval dat ik op de goede weg zit. Verder drie lange uren bij Deitch. De rest van de dag voornamelijk bezig geweest met het zoeken naar literatuur voor mijn papers.
Sunday, April 03, 2005
Zondag 3 april - Golddigger
Zondag 3 april
Vanmiddag ben ik met met Rogier naar de H.E.B geweest om inkopen te doen voor de BBQ van vanavond. Er is één groot voordeel van het feit dat we geen auto tot onze beschikking hebben: we ‘moeten’ met het openbaar vervoer. Het gevolg hiervan is dat een bezoekje aan de supermarkt een halve dagtrip wordt. Het openbaarvervoer blijft echter een bron van vermaak.
Op de terugweg van de H.E.B pakken we de nummer 1. de bus vertrekt echter niet.
oor in de bus is een discussie gaande tussen twee mensen. Een oude man en een oude vrouw. “you’re a golddigger” roept de man terwijl hij met priemende vinger naar de vrouw wijst.
De vrouw, grote bril zwaar geblondeerd en dito uitgroei, zoekt steun bij de buschauffeur. Rogier en ik grinniken er wat om. Het zal wel een echtelijke ruzie zijn.
De buschauffeur is druk aan het bellen met de andere kant van de lijn. De vrouw begint allerlei zaken te noteren op een stukje papier. Een andere man, enigszins verlopen uiterlijk één been in het gips en op krukken houdt zich wat afzijdig van het geheel. Het wachten duurt steeds langer. Een aantal mensen verlaat de bus. Langzamerhand wordt duidelijk dat de oude vrouw en de oude man niet bij elkaar horen. De persoon voor mij weet te vertellen dat de buschauffeur de bus liet ‘knielen’ (om het instappen van gehandicapten te vergemakkelijken) hierdoor raakte de man op krukken uit zijn evenwicht en viel tegen de oude vrouw aan. Zij wil vervolgens de busmaatschappij/ buschauffeur/ man op krukken een proces aandoen omdat ze gewond zou zijn en/of emotionele schade zou hebben opgelopen. Erg gewond ziet ze er niet uit maar het is wel een beetje het type help-ik-zit-in-een-slachtofferrol-en-dat-bevalt- me-eigenlijk-wel-prima, emotioneel zal ze dan ook wel behoorlijk beschadigt zijn.
De arme buschauffeur probeert de gemoederen van de oude man wat tot bedaren te brengen. De man moet zijn plaats opgeven en achterin de bus plaatsnemen op de afstand tussen hem en het 'slachtoffer' zo groot mogelijk te maken. Vanaf zijn nieuwe plaats blijft hij de vrouw uitmaken voor alles wat vooral lelijk is. De vrouw schrijft door… Dit alles zorgt voor een vertraging van een dikke twintig minuten.
De BBQ was prima. Se afsluiter van vandaag was de Japanse film "suïcide club". Met stip op één binnengekomen op de lijst van de meest bizarre films die ik ooit gezien heb.
Vanmiddag ben ik met met Rogier naar de H.E.B geweest om inkopen te doen voor de BBQ van vanavond. Er is één groot voordeel van het feit dat we geen auto tot onze beschikking hebben: we ‘moeten’ met het openbaar vervoer. Het gevolg hiervan is dat een bezoekje aan de supermarkt een halve dagtrip wordt. Het openbaarvervoer blijft echter een bron van vermaak.
Op de terugweg van de H.E.B pakken we de nummer 1. de bus vertrekt echter niet.
oor in de bus is een discussie gaande tussen twee mensen. Een oude man en een oude vrouw. “you’re a golddigger” roept de man terwijl hij met priemende vinger naar de vrouw wijst.
De vrouw, grote bril zwaar geblondeerd en dito uitgroei, zoekt steun bij de buschauffeur. Rogier en ik grinniken er wat om. Het zal wel een echtelijke ruzie zijn.
De buschauffeur is druk aan het bellen met de andere kant van de lijn. De vrouw begint allerlei zaken te noteren op een stukje papier. Een andere man, enigszins verlopen uiterlijk één been in het gips en op krukken houdt zich wat afzijdig van het geheel. Het wachten duurt steeds langer. Een aantal mensen verlaat de bus. Langzamerhand wordt duidelijk dat de oude vrouw en de oude man niet bij elkaar horen. De persoon voor mij weet te vertellen dat de buschauffeur de bus liet ‘knielen’ (om het instappen van gehandicapten te vergemakkelijken) hierdoor raakte de man op krukken uit zijn evenwicht en viel tegen de oude vrouw aan. Zij wil vervolgens de busmaatschappij/ buschauffeur/ man op krukken een proces aandoen omdat ze gewond zou zijn en/of emotionele schade zou hebben opgelopen. Erg gewond ziet ze er niet uit maar het is wel een beetje het type help-ik-zit-in-een-slachtofferrol-en-dat-bevalt- me-eigenlijk-wel-prima, emotioneel zal ze dan ook wel behoorlijk beschadigt zijn.
De arme buschauffeur probeert de gemoederen van de oude man wat tot bedaren te brengen. De man moet zijn plaats opgeven en achterin de bus plaatsnemen op de afstand tussen hem en het 'slachtoffer' zo groot mogelijk te maken. Vanaf zijn nieuwe plaats blijft hij de vrouw uitmaken voor alles wat vooral lelijk is. De vrouw schrijft door… Dit alles zorgt voor een vertraging van een dikke twintig minuten.
De BBQ was prima. Se afsluiter van vandaag was de Japanse film "suïcide club". Met stip op één binnengekomen op de lijst van de meest bizarre films die ik ooit gezien heb.
Zaterdag 2 april - It's a mess in Texas
Zaterdag 2 april
OK, zo voelt het dus om 23 te zijn… heb ik hier nu een heel jaar op gewacht? guess so… vraag me af hoe het is om 24 te zijn. Veel post, e-mail en kaarten vandaag. Altijd leuk. Ook nog een cadeautje van een bank die zich eigenlijk geen bank zou mogen noemen: mij nieuwe pinpas is gearriveerd (en doet 't zowaar).
S’avonds met Suvrit en Rogier naar Downfall (Der Untergang) geweest. De Untergang is een behoorlijk indrukwekkende film over de laatste dagen van Adolf Hitler. Langzaam zie je Adolf zijn grip op de realiteit verliezen. Ook zijn omgeving is zich hiervan bewust maar durft niet of nauwelijks in te grijpen.
Na de film geprobeerd om bier te kopen… een kansloze missie. De queeste loopt stuk op een halsstarrige kassabedieningsmedewerker die trouw is aan de “company policy”. Policy is policy… waar hebben we dat eerder op de avond gehoord?
Feit blijft dat mijn niet te vervalschen Nederlandsche paspoort niet geaccepteerd wordt door deze gladiool (inclusief jampot glazen). Alleen Texaanse ID’s worden geaccepteerd. “the risk is too high” zegt de gladiool. Lekker is dat, 23 jaar en ik kan in deze van godvervulde achterlijke Amerikaanse provincie niet eens een stukje thuis in een flesje kopen. Het moet niet gekker worden…
Dat werd het echter wel.
Op de parkeerplaats stopt een auto. Een raampje wordt opengedraaid. Vier mensen in de auto 2 heren en 2 damesch. “Yo Bro! I have a question for ya, what kind of perfume do you wear?”
Ehhhhhhhh. Nogal typische vraag voor het tijdstip… Het feit wil dat man (Type: afro- Amerikaanse stuiter Mike van de Tell Sell reclames) toevallig wat flessen ‘perfume” in z’n achterbak heeft liggen, of we geïnteresseerd zijn? we lachen ons eruit. Links en rechts razen de politiewagens voorbij. Weinig zin om de komende 45 jaar in Huntsville door te brengen.
Het moet niet gekker worden.
Dat werd het echter wel.
Rogier wordt niet binnengelaten bij de pizzaboer vanwege een soort van sluitingstijd. Telefonisch bestellen kan daarentegen nog wel. Terwijl Rogier voor het raam staat te bellen weigert de persoon aan de andere kant van de telefoon oogcontact te maken en doet net of Rogier er nietis. Bezorgen kan alleen bij een huisadres. Er kan geen lachje van af bij de telefonist.
Raar land.
OK, zo voelt het dus om 23 te zijn… heb ik hier nu een heel jaar op gewacht? guess so… vraag me af hoe het is om 24 te zijn. Veel post, e-mail en kaarten vandaag. Altijd leuk. Ook nog een cadeautje van een bank die zich eigenlijk geen bank zou mogen noemen: mij nieuwe pinpas is gearriveerd (en doet 't zowaar).
S’avonds met Suvrit en Rogier naar Downfall (Der Untergang) geweest. De Untergang is een behoorlijk indrukwekkende film over de laatste dagen van Adolf Hitler. Langzaam zie je Adolf zijn grip op de realiteit verliezen. Ook zijn omgeving is zich hiervan bewust maar durft niet of nauwelijks in te grijpen.
Na de film geprobeerd om bier te kopen… een kansloze missie. De queeste loopt stuk op een halsstarrige kassabedieningsmedewerker die trouw is aan de “company policy”. Policy is policy… waar hebben we dat eerder op de avond gehoord?
Feit blijft dat mijn niet te vervalschen Nederlandsche paspoort niet geaccepteerd wordt door deze gladiool (inclusief jampot glazen). Alleen Texaanse ID’s worden geaccepteerd. “the risk is too high” zegt de gladiool. Lekker is dat, 23 jaar en ik kan in deze van godvervulde achterlijke Amerikaanse provincie niet eens een stukje thuis in een flesje kopen. Het moet niet gekker worden…
Dat werd het echter wel.
Op de parkeerplaats stopt een auto. Een raampje wordt opengedraaid. Vier mensen in de auto 2 heren en 2 damesch. “Yo Bro! I have a question for ya, what kind of perfume do you wear?”
Ehhhhhhhh. Nogal typische vraag voor het tijdstip… Het feit wil dat man (Type: afro- Amerikaanse stuiter Mike van de Tell Sell reclames) toevallig wat flessen ‘perfume” in z’n achterbak heeft liggen, of we geïnteresseerd zijn? we lachen ons eruit. Links en rechts razen de politiewagens voorbij. Weinig zin om de komende 45 jaar in Huntsville door te brengen.
Het moet niet gekker worden.
Dat werd het echter wel.
Rogier wordt niet binnengelaten bij de pizzaboer vanwege een soort van sluitingstijd. Telefonisch bestellen kan daarentegen nog wel. Terwijl Rogier voor het raam staat te bellen weigert de persoon aan de andere kant van de telefoon oogcontact te maken en doet net of Rogier er nietis. Bezorgen kan alleen bij een huisadres. Er kan geen lachje van af bij de telefonist.
Raar land.
Saturday, April 02, 2005
Vrijdag 1 april - About Bling Bling and Earrings
Vrijdag 1 april
En dan is het dus 1 april. De paus ligt op sterven en het kabinet is bijna gevallen. Foolsday is upon us.
Vandaag een jail-tour gehad in de plaatselijke jail (enigszins te vergelijken met een huis van bewaring)
De jail is niet ver van Laurel huis af. Samen met Rogier de bus gepakt richting 10th street. We arriveren veel te vroeg en nemen daarom tegenover de jail plaats in de zon.
De jail is een vrij modern gebouw van meerdere verdiepingen. Vanaf buiten kun je de ramen van de cellen zien. Veel ramen zijn beplakt met wc-papier waarop teksten geschreven staan; “Love U” “Hi Mom” en meer van dit soort teksten.
Uit de ingang (tevens ook de uitgang) van de jail komt een jongen naar buiten. Het is de TexMex versie van een wereldberoemde Nederlandse rapper (u weet wel: Ali B).Gekleed in xxxxlarge tshirt en dito broek komt Ali B op ons af vraagt of we kunnen wisselen voor de telefoon, of we sigaretten hebben en of we kunnen helpen bij het indoen van z’n oorbellen. De jongen ratelt aan één stuk door. Dit was inmiddels z’n vijfde keer in het cachot, deze keer slechts voor 2 dagen, hij is voor niemand bang en de politie kan z’n rug op. Hij leeft voor de fun weten we wel. De moeder van een van z’n vriendinnetjes zich daar minder in vinden. “she called the cops man! Can you fucking believe it”. Wij begrijpen er ook niets van, gelukkig is ie weer uit de cel want dit was z'n laatste vrije dag. Inmiddels zijn zijn diamanten oorbellen weer door de dichtgegroeide gaten in z’n oren gestouwd (met wat richting aanwijzingen van Rogier) en de fietsketting van zilver hangt weer om z’n nek. Tijd voor TexMex Ali om wat telefoontjes te plegen. De telefoon staat op een afstandje. Gelukkig waren we wel in staat om enige woorden op te vangen: WHY BITCH?
De rondleiding duurt een behoorlijke tijd. Erg interessant. De rondleiding wordt gegeven door een aantal bewaarders en een PR-dame. Deze dame, Type te Irritant, houd nauwlettend een oogje in het spreekwoordelijke zeil. Nadeel van een dergelijke dame is dat de bewaarders niet in alle vrijheid kunnen spreken. Het is tussen de regels door luisteren. Al met al wel is het toch wel een zinnige ervaring.
En dan is het dus 1 april. De paus ligt op sterven en het kabinet is bijna gevallen. Foolsday is upon us.
Vandaag een jail-tour gehad in de plaatselijke jail (enigszins te vergelijken met een huis van bewaring)
De jail is niet ver van Laurel huis af. Samen met Rogier de bus gepakt richting 10th street. We arriveren veel te vroeg en nemen daarom tegenover de jail plaats in de zon.
De jail is een vrij modern gebouw van meerdere verdiepingen. Vanaf buiten kun je de ramen van de cellen zien. Veel ramen zijn beplakt met wc-papier waarop teksten geschreven staan; “Love U” “Hi Mom” en meer van dit soort teksten.
Uit de ingang (tevens ook de uitgang) van de jail komt een jongen naar buiten. Het is de TexMex versie van een wereldberoemde Nederlandse rapper (u weet wel: Ali B).Gekleed in xxxxlarge tshirt en dito broek komt Ali B op ons af vraagt of we kunnen wisselen voor de telefoon, of we sigaretten hebben en of we kunnen helpen bij het indoen van z’n oorbellen. De jongen ratelt aan één stuk door. Dit was inmiddels z’n vijfde keer in het cachot, deze keer slechts voor 2 dagen, hij is voor niemand bang en de politie kan z’n rug op. Hij leeft voor de fun weten we wel. De moeder van een van z’n vriendinnetjes zich daar minder in vinden. “she called the cops man! Can you fucking believe it”. Wij begrijpen er ook niets van, gelukkig is ie weer uit de cel want dit was z'n laatste vrije dag. Inmiddels zijn zijn diamanten oorbellen weer door de dichtgegroeide gaten in z’n oren gestouwd (met wat richting aanwijzingen van Rogier) en de fietsketting van zilver hangt weer om z’n nek. Tijd voor TexMex Ali om wat telefoontjes te plegen. De telefoon staat op een afstandje. Gelukkig waren we wel in staat om enige woorden op te vangen: WHY BITCH?
De rondleiding duurt een behoorlijke tijd. Erg interessant. De rondleiding wordt gegeven door een aantal bewaarders en een PR-dame. Deze dame, Type te Irritant, houd nauwlettend een oogje in het spreekwoordelijke zeil. Nadeel van een dergelijke dame is dat de bewaarders niet in alle vrijheid kunnen spreken. Het is tussen de regels door luisteren. Al met al wel is het toch wel een zinnige ervaring.
Friday, April 01, 2005
Wednesday, March 30, 2005
Woensdag 30 maart - Blind Samurai
Woensdag 30 maart
Vandaag het grootste deel van de dag doorgebracht in de bibliotheek.
S’avonds voor de verandering maar weer eens de gang naar de BlockBuster gemaakt.
Het is vanaf Laurel vrijwel één lang recht stuk over Guadaloupe naar deze filmverhuurzaak (er zal ongetwijfeld een beter woord zijn voor filmverhuurzaak maar ik kan er momenteel even niet op komen…). Met een beetje geluk de nummer 1 (bus) gepakt. Op deze wijze kan een wandeling langs de bedelende jeugd vermeden. “Do you have some spare change” wordt meestal beantwoord met een “No, sorry dude” waarna wat Nederlandse zinnen volgen van onze kant: “zoek een baan man”, “waar betaal je die piercings van” en “doe wat met je leven”. De reactie van de kant van de jeugd is boegeroep, gesis en enkele krachttermen. Ik heb weinig tot geen medelij met deze mensen. Wanner iemand in merkkleding en met een mobiele telefooon op straat aan het bedelen is klopt er iets niet. “Waar zet je je tegen af...”
De film van vandaag Zatoichi-Shintaro. Een japanse film over een blinde masseur die gedurende de film +/- 300 van het leven beroofd. De oren en neuzen vliegen letterlijk over het scherm. Het geheel is overgoten met een bizar soort humor. Met stip de wree(m)dste film van de afgelopen weken.
Vandaag het grootste deel van de dag doorgebracht in de bibliotheek.
S’avonds voor de verandering maar weer eens de gang naar de BlockBuster gemaakt.
Het is vanaf Laurel vrijwel één lang recht stuk over Guadaloupe naar deze filmverhuurzaak (er zal ongetwijfeld een beter woord zijn voor filmverhuurzaak maar ik kan er momenteel even niet op komen…). Met een beetje geluk de nummer 1 (bus) gepakt. Op deze wijze kan een wandeling langs de bedelende jeugd vermeden. “Do you have some spare change” wordt meestal beantwoord met een “No, sorry dude” waarna wat Nederlandse zinnen volgen van onze kant: “zoek een baan man”, “waar betaal je die piercings van” en “doe wat met je leven”. De reactie van de kant van de jeugd is boegeroep, gesis en enkele krachttermen. Ik heb weinig tot geen medelij met deze mensen. Wanner iemand in merkkleding en met een mobiele telefooon op straat aan het bedelen is klopt er iets niet. “Waar zet je je tegen af...”
De film van vandaag Zatoichi-Shintaro. Een japanse film over een blinde masseur die gedurende de film +/- 300 van het leven beroofd. De oren en neuzen vliegen letterlijk over het scherm. Het geheel is overgoten met een bizar soort humor. Met stip de wree(m)dste film van de afgelopen weken.
Tuesday, March 29, 2005
Dinsdag 29 maart - trouble in paradise
Dinsdag 29 maart
De dag doorgebracht in de bibliotheek van de faculteit. Research gedaan voor de papers en een heel eind verdergekomen. steeds meer informatie over de boze buitenwereld.
S’avonds, tijdens het eten, is de tijd aangebroken voor de wekelijkse huisvergadering. De coöps zijn gebouwd op principes van democratie, samenwerking en respect voor elkander.
In potentie de perfecte leefomgeving dus. Maar ook de hemel die Laurel heet kent zijn demonen.
Tijdens de vergaderingen regeren Caesar en Brutus samen met Kaïn en Abel. Een mes in de rug en dan nog een keer flink omdraaien. Natrappen mag. Regels zijn regels, maar sommige regels zijn minder regel dan dat ze uitzondering zijn. Andere regels zijn er blijkbaar alleen voor gemaakt om gebroken te worden. Het stemvee doet ondertussen vrolijk mee. Het is uiterst vermakelijk om te zien hoe de heersers het volk proberen te overtuigen van hun eigen ongelijk. De moties vliegen je links en rechts om de oren. Personen mogen niet persoonlijk worden aangevallen, afbranden is echter de praktijk. De achterkamertjes politiek wordt op alle fronten in gezet. Het stemvolk vindt alles best, zolang er maar meer geld voor voedsel op tafel komt. Het stemvolk weet wat ze wil: brood en spelen. Ik heb me tijdens dit uur kostelijk vermaakt.
Voor vanavond de film: Life of David Gale gehuurd...
De dag doorgebracht in de bibliotheek van de faculteit. Research gedaan voor de papers en een heel eind verdergekomen. steeds meer informatie over de boze buitenwereld.
S’avonds, tijdens het eten, is de tijd aangebroken voor de wekelijkse huisvergadering. De coöps zijn gebouwd op principes van democratie, samenwerking en respect voor elkander.
In potentie de perfecte leefomgeving dus. Maar ook de hemel die Laurel heet kent zijn demonen.
Tijdens de vergaderingen regeren Caesar en Brutus samen met Kaïn en Abel. Een mes in de rug en dan nog een keer flink omdraaien. Natrappen mag. Regels zijn regels, maar sommige regels zijn minder regel dan dat ze uitzondering zijn. Andere regels zijn er blijkbaar alleen voor gemaakt om gebroken te worden. Het stemvee doet ondertussen vrolijk mee. Het is uiterst vermakelijk om te zien hoe de heersers het volk proberen te overtuigen van hun eigen ongelijk. De moties vliegen je links en rechts om de oren. Personen mogen niet persoonlijk worden aangevallen, afbranden is echter de praktijk. De achterkamertjes politiek wordt op alle fronten in gezet. Het stemvolk vindt alles best, zolang er maar meer geld voor voedsel op tafel komt. Het stemvolk weet wat ze wil: brood en spelen. Ik heb me tijdens dit uur kostelijk vermaakt.
Voor vanavond de film: Life of David Gale gehuurd...
Maandag 28 maart - dirty days
Maandag 28 maart
Er zijn dagen geweest die interessanter waren dan deze dag
Er zullen dagen komen die interessanter zijn dan deze dag
Ik heb al teveel woorden vuil gemaakt aan deze dag…
Er zijn dagen geweest die interessanter waren dan deze dag
Er zullen dagen komen die interessanter zijn dan deze dag
Ik heb al teveel woorden vuil gemaakt aan deze dag…
Give up yourself unto the moment
And we gave it time
All eyes are on the clock
But time takes too much time
Please make the waiting stop
Moloko - The time is now
All eyes are on the clock
But time takes too much time
Please make the waiting stop
Moloko - The time is now
Monday, March 28, 2005
Facts
Imprisoning Texans
Total types of felonies: 1,900-plus
Texans who are convicted felons: 1 in 11
Texans currently in prison or on parole: 1 in 20 adults
Cost to build a new 1,000-bed prison: At least $85 million
Cost of operating a new 1,000-bed prison: $20 million a year
Sources: Legislative Budget Board, House and Senate bill analyses, Senate Criminal Justice Committee, House Corrections Committee
Total types of felonies: 1,900-plus
Texans who are convicted felons: 1 in 11
Texans currently in prison or on parole: 1 in 20 adults
Cost to build a new 1,000-bed prison: At least $85 million
Cost of operating a new 1,000-bed prison: $20 million a year
Sources: Legislative Budget Board, House and Senate bill analyses, Senate Criminal Justice Committee, House Corrections Committee
Sunday, March 27, 2005
Zondag 27 maart - Bad Whore Movie night
Zondag 27 maart
Er rust een vloek op de zaterdagen en zondagen in Austin. Het weer is wederom niet om over naar huis te schrijven…
Gelukkig is het paaszondag. Een waar feest! Mevrouw J. een Braziliaanse kenau waar ik stiekem een beetje bang voor ben, heeft samen met een van de karakters uit de boeken van Harry Potter gezorgd voor een gedekte tafel en een paasbeste brunch. Dit alles inclusief kalkoen en grote flessen witte wijn. Daar mijn relatie met grote flessen witte wijn ook al niet om over naar huis te schrijven is, consumeer ik deze druivendrank dan ook met mate.
Enigszins rozig geworden door de beperkte consumptie van de goedkope witte wijn duik ik na de brunch nog even mijn nest in. Daarna is de tijd om te studeren aangebroken.
S’avonds na het eten bij Kerby lane een bad whore movie gekeken. Dit vraagt wellicht om enige uitleg. Enige tijd geleden vroeg Liz (een huisgenote) of ik zin had om op de kamer van Nicole naar een bad horror te kijken. Haar Amerikaanse accent is echter zo sterk dat ik er niets anders van kon maken dan bad whore, wat zoveel betekent als een slechte dame van lichte zeden. Ik heb me meer dan een kwartier lang afgevraagd waarom ik in hemelsnaam met Liz naar een slechte hoer zou willen kijken in de kamer van Nicole…
De term Bad Whore ter indicatie van een slechte horror film is echter wel blijven hangen in het huis. Vanavond wederom bad whore movie night. De film van vandaag: Night of the Creeps.
Twee memorabele quotes:
Detective Cameron: Well, girls, the good news is your dates are here.
Sorority Sister: What's the bad news?
Detective Cameron: They're dead…
Detective Cameron: Corpses that have been dead for twenty-seven years do not
get up and go for a walk by themselves!
Er rust een vloek op de zaterdagen en zondagen in Austin. Het weer is wederom niet om over naar huis te schrijven…
Gelukkig is het paaszondag. Een waar feest! Mevrouw J. een Braziliaanse kenau waar ik stiekem een beetje bang voor ben, heeft samen met een van de karakters uit de boeken van Harry Potter gezorgd voor een gedekte tafel en een paasbeste brunch. Dit alles inclusief kalkoen en grote flessen witte wijn. Daar mijn relatie met grote flessen witte wijn ook al niet om over naar huis te schrijven is, consumeer ik deze druivendrank dan ook met mate.
Enigszins rozig geworden door de beperkte consumptie van de goedkope witte wijn duik ik na de brunch nog even mijn nest in. Daarna is de tijd om te studeren aangebroken.
S’avonds na het eten bij Kerby lane een bad whore movie gekeken. Dit vraagt wellicht om enige uitleg. Enige tijd geleden vroeg Liz (een huisgenote) of ik zin had om op de kamer van Nicole naar een bad horror te kijken. Haar Amerikaanse accent is echter zo sterk dat ik er niets anders van kon maken dan bad whore, wat zoveel betekent als een slechte dame van lichte zeden. Ik heb me meer dan een kwartier lang afgevraagd waarom ik in hemelsnaam met Liz naar een slechte hoer zou willen kijken in de kamer van Nicole…
De term Bad Whore ter indicatie van een slechte horror film is echter wel blijven hangen in het huis. Vanavond wederom bad whore movie night. De film van vandaag: Night of the Creeps.
Twee memorabele quotes:
Detective Cameron: Well, girls, the good news is your dates are here.
Sorority Sister: What's the bad news?
Detective Cameron: They're dead…
Detective Cameron: Corpses that have been dead for twenty-seven years do not
get up and go for a walk by themselves!
Saturday, March 26, 2005
Zaterdag 26 maart - Kwalitatief Uiterst Teleurstellende Dag
de zaterdag kort samengevat:
Koud nat en BORING.
sávonds gekeken naar de BBC film Close your Eyes, een klein lichtpuntje in deze donkere paasdagen...
Koud nat en BORING.
sávonds gekeken naar de BBC film Close your Eyes, een klein lichtpuntje in deze donkere paasdagen...
Friday, March 25, 2005
Vrijdag 25 maart - Zaza's in Zooland
Vrijdag 25 maart
De dag gestart met flinke koppijn. Geen kater, maar de naweeën van de rodeo van gisteravond. Die stomme beesten met hun hooi ook. Ik begrijp het niet, ik begrijp niet waarom mensen wel doorgeëvolueerd zijn en dientengevolge gebruik maken van parket en marmer om de grond mee te bekleden. Zo niet de Koeien. Koeien zijn sinds de geboorte van een timmerman stil blijven staan in hun ontwikkeling. het bewijs: ze gooien nog steeds stro en hooi op de vloer. Als gevolg hiervan zit mijn hoofd totaal verstopt
Stomme beesten, ook in Texas.
De dag brengt verder weinig bijzonders. S’avonds een kleine tornado waarschuwing; het ding (annabel) heeft de grond echter niet geraakt. De bijproducten van de zwevende tornado: wind en een flinke (Texaans flinke) hoosbui. Tezamen verstoren zij de opmars van een legertje zaza’s voor mijn deur. Kakkerlakken zo groot als mijn duim. Het wordt weer warmer weer dus de gezelschapsdiertjes komen uit alle hoeken en gaten gekropen en zij bewegen zich als in groepjes door de straten van Austin.
Had ik al verteld dat ze ook kunnen vliegen? Interessante diertjes…
S'avonds Zoolander gekeken.
"I wasn't like every other kid, you know, who dreams about being an astronaut, I was always more interested in what bark was made out of on a tree. Richard Gere's a real hero of mine. Sting. Sting would be another person who's a hero. The music he's created over the years, I don't really listen to it, but the fact that he's making it, I respect that. I care desperately about what I do. Do I know what product I'm selling? No. Do I know what I'm doing today? No. But I'm here, and I'm gonna give it my best shot."
-Hansel-
De dag gestart met flinke koppijn. Geen kater, maar de naweeën van de rodeo van gisteravond. Die stomme beesten met hun hooi ook. Ik begrijp het niet, ik begrijp niet waarom mensen wel doorgeëvolueerd zijn en dientengevolge gebruik maken van parket en marmer om de grond mee te bekleden. Zo niet de Koeien. Koeien zijn sinds de geboorte van een timmerman stil blijven staan in hun ontwikkeling. het bewijs: ze gooien nog steeds stro en hooi op de vloer. Als gevolg hiervan zit mijn hoofd totaal verstopt
Stomme beesten, ook in Texas.
De dag brengt verder weinig bijzonders. S’avonds een kleine tornado waarschuwing; het ding (annabel) heeft de grond echter niet geraakt. De bijproducten van de zwevende tornado: wind en een flinke (Texaans flinke) hoosbui. Tezamen verstoren zij de opmars van een legertje zaza’s voor mijn deur. Kakkerlakken zo groot als mijn duim. Het wordt weer warmer weer dus de gezelschapsdiertjes komen uit alle hoeken en gaten gekropen en zij bewegen zich als in groepjes door de straten van Austin.
Had ik al verteld dat ze ook kunnen vliegen? Interessante diertjes…
S'avonds Zoolander gekeken.
"I wasn't like every other kid, you know, who dreams about being an astronaut, I was always more interested in what bark was made out of on a tree. Richard Gere's a real hero of mine. Sting. Sting would be another person who's a hero. The music he's created over the years, I don't really listen to it, but the fact that he's making it, I respect that. I care desperately about what I do. Do I know what product I'm selling? No. Do I know what I'm doing today? No. But I'm here, and I'm gonna give it my best shot."
-Hansel-
Thursday, March 24, 2005
Donderdag 24 maart - Yihaaaaaaaaaaaaaaw Amen
Donderdag 24 maart
Texas land van cactussen, woestenij en cowboys. De cactussen heb ik ondertussen wel gezien. De woestijn heb ik mogen ervaren. Maar waar vind je Cowboys…. Op de Rodeo natuurlijk!
Via de contactmevrouw buitenlandse zaken van de Law Faculty hebben we kaarten geregeld voor één ouderwetsche rodeo. De rodeo is ongeveer 20 minuten rijden van het Laurel huis.
We worden gebracht door een Mexicaanse taxichauffeur (voor het gemak Paco genoemd). Paco de taxichauffeur die graag schaakt achter het stuur, weet ons blij te vertellen dat hij in de afgelopen 9 maanden slechts vier ongelukken heeft gehad, en alleen de laatste was niet zijn schuld. Heel fijn Paco…
Heelhuids komen we aan. De rodeo is een hele happening. De Texanen hebben hun mooiste auto’s (liefst verhoogde pick-up trucks met spinningwheels) en cowboyhoeden uit de mottenballen gehaald. Kluivend op varkenspootjes en geroosterde maïskolven genieten zij van al het moois dat deze rodeo hun te bieden heeft.
We laten de kermis links liggen en na een korte wandeling door de stallen met Starwars koekreukelhondkamelen begeven we ons richting de arena. Daar staat ons een waarachtig spektakel van de bovenste plank te wachten. Uiteraard wordt er eerst met z’n allen gebeden, het volkslied wordt gezongen en worden ‘onze’ troepen bedankt in den vreemde bedankt voor hun verrichtingen aldaar. Verder rijdt een jongedame met Amerikaanse vlag rondjes door de Arena… Kippenvel.
Het programma bestaat uit verschillende onderdelen. Waarvan Bullriding verreweg het meest spectaculair is. Er vallen nog net geen doden. Een opmerkelijk programmapuntje is het zogenaamde sheepriding. De Texaanse kleuters zijn nog net te klein om paarden of stieren te bedwingen. Een schaap berijden is dan in ieder geval een goede oefening voor later…
Aansluitend aan het laatste onderdeel een optreden van Kevin Fowler.
Mij zegt het helemaal niets maar de Texanen links van mij gingen helemaal uit hun dak.
Texas land van cactussen, woestenij en cowboys. De cactussen heb ik ondertussen wel gezien. De woestijn heb ik mogen ervaren. Maar waar vind je Cowboys…. Op de Rodeo natuurlijk!
Via de contactmevrouw buitenlandse zaken van de Law Faculty hebben we kaarten geregeld voor één ouderwetsche rodeo. De rodeo is ongeveer 20 minuten rijden van het Laurel huis.
We worden gebracht door een Mexicaanse taxichauffeur (voor het gemak Paco genoemd). Paco de taxichauffeur die graag schaakt achter het stuur, weet ons blij te vertellen dat hij in de afgelopen 9 maanden slechts vier ongelukken heeft gehad, en alleen de laatste was niet zijn schuld. Heel fijn Paco…
Heelhuids komen we aan. De rodeo is een hele happening. De Texanen hebben hun mooiste auto’s (liefst verhoogde pick-up trucks met spinningwheels) en cowboyhoeden uit de mottenballen gehaald. Kluivend op varkenspootjes en geroosterde maïskolven genieten zij van al het moois dat deze rodeo hun te bieden heeft.
We laten de kermis links liggen en na een korte wandeling door de stallen met Starwars koekreukelhondkamelen begeven we ons richting de arena. Daar staat ons een waarachtig spektakel van de bovenste plank te wachten. Uiteraard wordt er eerst met z’n allen gebeden, het volkslied wordt gezongen en worden ‘onze’ troepen bedankt in den vreemde bedankt voor hun verrichtingen aldaar. Verder rijdt een jongedame met Amerikaanse vlag rondjes door de Arena… Kippenvel.
Het programma bestaat uit verschillende onderdelen. Waarvan Bullriding verreweg het meest spectaculair is. Er vallen nog net geen doden. Een opmerkelijk programmapuntje is het zogenaamde sheepriding. De Texaanse kleuters zijn nog net te klein om paarden of stieren te bedwingen. Een schaap berijden is dan in ieder geval een goede oefening voor later…
Aansluitend aan het laatste onderdeel een optreden van Kevin Fowler.
Mij zegt het helemaal niets maar de Texanen links van mij gingen helemaal uit hun dak.
Wednesday, March 23, 2005
Woensdag 23 maart - Correctional Management and the recruitment of potential terrorists in correctional facilities
Woensdag 23 maart
Langzamerhand begin ik meer vat te krijgen op het paper dat ik voor Deitch moet schrijven. De voorlopige werktitel:
Correctional Management and the recruitment of potential terrorists in correctional facilities
(feel free to email me if you have information about this topic)
Meer en meer literatuur komt bovendrijven. Ik heb zowaar twee boeken die inhoudelijk aansluiten op mijn onderwerp.
Het paper (volgens Word is het de,maar ik blijf halsstarrig vasthouden aan het) hoeft slechts 25 pagina’s te tellen. Qua omvang te vergelijken met een kleine scriptie dus.
Ik heb me vandaag voornamelijk beziggehouden met het opzetten van schema’s die beschrijven hoe mijn paper er uit gaat zien. Ik schrijf in mijn hoofd en probeer het dan op papier te knallen. Het denken in het engels gaat me gelukkig wel steeds makkelijker af, dat weekje in de Lower canyons heeft in die zin zeker zin gehad. Morgenochten een afspraak met Deitch om de voortgang te bespreken. Ze zit er bovenop, wat zeker wel prettig werkt.
Verdere hoogtepunten vandaag: het college van Dix en een bezoekje aan de Blockbuster.
De Blockbuster is een videotheek (keten) die op dit moment een geweldige actie heeft lopen; onbeperkt films huren voor slecht 10 dollar deze maand. Ideaal! The Return of the King ligt op dit moment in de dvd speler. Die 10 dollar ga ik volledig uitmelken. Ik zit nu op ongeveer een dollar per film…
Langzamerhand begin ik meer vat te krijgen op het paper dat ik voor Deitch moet schrijven. De voorlopige werktitel:
Correctional Management and the recruitment of potential terrorists in correctional facilities
(feel free to email me if you have information about this topic)
Meer en meer literatuur komt bovendrijven. Ik heb zowaar twee boeken die inhoudelijk aansluiten op mijn onderwerp.
Het paper (volgens Word is het de,maar ik blijf halsstarrig vasthouden aan het) hoeft slechts 25 pagina’s te tellen. Qua omvang te vergelijken met een kleine scriptie dus.
Ik heb me vandaag voornamelijk beziggehouden met het opzetten van schema’s die beschrijven hoe mijn paper er uit gaat zien. Ik schrijf in mijn hoofd en probeer het dan op papier te knallen. Het denken in het engels gaat me gelukkig wel steeds makkelijker af, dat weekje in de Lower canyons heeft in die zin zeker zin gehad. Morgenochten een afspraak met Deitch om de voortgang te bespreken. Ze zit er bovenop, wat zeker wel prettig werkt.
Verdere hoogtepunten vandaag: het college van Dix en een bezoekje aan de Blockbuster.
De Blockbuster is een videotheek (keten) die op dit moment een geweldige actie heeft lopen; onbeperkt films huren voor slecht 10 dollar deze maand. Ideaal! The Return of the King ligt op dit moment in de dvd speler. Die 10 dollar ga ik volledig uitmelken. Ik zit nu op ongeveer een dollar per film…
Comments
Feel free to comment on my posts/photo's. I've opened up the comments for everybody. Please sign with your name!
Tuesday, March 22, 2005
Dinsdag 22 maart - down and off the river
Dinsdag 22 maart
De rivier zit nog in mijn botten. De laatste schrammen beginnen langzaam te verdwijnen. Ik ben zo stom geweest om tijdens de trip geen dagboek bij te houden. Zo af en toe schiet me weer wat te binnen, wat ik hier vervolgens dan maar weer neerpen (zie vorige post). Er zullen me de komende dagen nog wel meer van dit soort fragmenten te binnen schieten.
De wekker van mijn mobiele unit deed vanmorgen keurig zijn werk om kwart voor acht. Eerst college van Dix. Daarna naar Laurel. Ruim twee uur met Jorien aan de telefoon gehangen, veel gepraat ( and I ain't no talker...). Beetje down dagje. S’middags college van Owen. De rest van de avond gestudeerd en literatuur gezocht voor mijn papers.
De rivier zit nog in mijn botten. De laatste schrammen beginnen langzaam te verdwijnen. Ik ben zo stom geweest om tijdens de trip geen dagboek bij te houden. Zo af en toe schiet me weer wat te binnen, wat ik hier vervolgens dan maar weer neerpen (zie vorige post). Er zullen me de komende dagen nog wel meer van dit soort fragmenten te binnen schieten.
De wekker van mijn mobiele unit deed vanmorgen keurig zijn werk om kwart voor acht. Eerst college van Dix. Daarna naar Laurel. Ruim twee uur met Jorien aan de telefoon gehangen, veel gepraat ( and I ain't no talker...). Beetje down dagje. S’middags college van Owen. De rest van de avond gestudeerd en literatuur gezocht voor mijn papers.
Building Dams
Ik heb een steen verlegd
In een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik leverde het bewijs van mijn bestaan
Omdat door het verleggen van die ene steen
De stroom nooit meer die zelfde weg zal gaan
De Rio Grande is een flinke rivier. Door toedoen van een aantal Amerikanen onder leiding van een Freakin Dutchmen zal de stroom van de Rio Grande nooit meer die zelfde weg gaan.
We made a dam!
binnenkort meer foto's van deze onwaarschijnlijke gebeurtenis...
"It's our own afsluitdijk"
-Tanner-
Monday, March 21, 2005
Maandag 21 maart - ...
Maandag 21 maart
Vandaag vroeg opgestaan. Het ritme van de vorige week zit nog in mijn lijf. Ik ben benieuwd of ik dat ritme de komende tijd kan vasthouden. De cultureshock na de rimboe van de canyons is nog niet helemaal verdwenen. De bergen van de canyons zijn veranderd in de flats van de stad Austin. De stilte is niet meer, het geruis van de rivier is vervangen door het geluid van de vele pickup trucks.
Er komt schoon water uit de kraan, bronwater rechtstreeks uit de bergen drinken hoeft niet meer. De douche produceert een stevige warme straal en de wc ziet er erg aantrekkelijk uit, vooral na een week op de honeypot te hebben doorgebracht. Toch mis ik de rust en de stilte van de canyons nu al.
Op de terugweg van de Canyons hebben we half texas doorkruist. Vanwege het instorten van de olieproductie zijn veel dorpen veranderd in spookdorpen, inteelt is op sommige plekken eerder regel dan uitzondering. Overal hangen trots de Amerikaanse en de Texaanse vlaggen naast, onder of boven elkaar. Soms doorkruisen we gebieden die zich verder dan het oog uitstrekken. Kaal als een maanlandschap. Eigendom van een enkeling. Het geheel maakt een desolate en treurige indruk. Hier en daar een bord met "support our troops".
Met het hoofd vol gedachten over de afgelopen week terug naar de realiteit van een Nederlandse student in Austin Texas.
Snel inlezen voor de class van Deitch. Interessante artikelen. Vooral een artikel van Deitch zelf sprak mij erg aan” Thinking Outside the Cell: Prison Reform Litigation and the Vision of Prison Reform”. Het college van vandaag richtte zich voornamelijk op de veranderingen in prison life na de Ruiz case, een rechtzaak die zorgde voor immense veranderingen in de omstandigheden van gevangenen in Texas. Vandaag wederom een gastspreker die veel inside information gaf over het Texaanse gevangenissysteem.
De rest van de dag geconcentreerd op de studie en op het boek “the art of war”, erg interessant. Het is genoeg voor vandaag. Tijd om te gaan slapen.
Vandaag vroeg opgestaan. Het ritme van de vorige week zit nog in mijn lijf. Ik ben benieuwd of ik dat ritme de komende tijd kan vasthouden. De cultureshock na de rimboe van de canyons is nog niet helemaal verdwenen. De bergen van de canyons zijn veranderd in de flats van de stad Austin. De stilte is niet meer, het geruis van de rivier is vervangen door het geluid van de vele pickup trucks.
Er komt schoon water uit de kraan, bronwater rechtstreeks uit de bergen drinken hoeft niet meer. De douche produceert een stevige warme straal en de wc ziet er erg aantrekkelijk uit, vooral na een week op de honeypot te hebben doorgebracht. Toch mis ik de rust en de stilte van de canyons nu al.
Op de terugweg van de Canyons hebben we half texas doorkruist. Vanwege het instorten van de olieproductie zijn veel dorpen veranderd in spookdorpen, inteelt is op sommige plekken eerder regel dan uitzondering. Overal hangen trots de Amerikaanse en de Texaanse vlaggen naast, onder of boven elkaar. Soms doorkruisen we gebieden die zich verder dan het oog uitstrekken. Kaal als een maanlandschap. Eigendom van een enkeling. Het geheel maakt een desolate en treurige indruk. Hier en daar een bord met "support our troops".
Met het hoofd vol gedachten over de afgelopen week terug naar de realiteit van een Nederlandse student in Austin Texas.
Snel inlezen voor de class van Deitch. Interessante artikelen. Vooral een artikel van Deitch zelf sprak mij erg aan” Thinking Outside the Cell: Prison Reform Litigation and the Vision of Prison Reform”. Het college van vandaag richtte zich voornamelijk op de veranderingen in prison life na de Ruiz case, een rechtzaak die zorgde voor immense veranderingen in de omstandigheden van gevangenen in Texas. Vandaag wederom een gastspreker die veel inside information gaf over het Texaanse gevangenissysteem.
De rest van de dag geconcentreerd op de studie en op het boek “the art of war”, erg interessant. Het is genoeg voor vandaag. Tijd om te gaan slapen.
12-20 Maart – Surviving the Lower Canyons
12-20 Maart
Ik ben terug. ( I am back)
On March 12, Mel and I left Laurel house at 4:30 a.m. with all of our stuff packed in dry bags.
Meeting point: the parking lot behind Gregory Gym.
The parking lot is the place where we meet with our two guides; Jill en Pat, and the other members of “the fellowship”: Theresa and Alex (the love couple), Tanner (the Benjamin of the group), Morgan (a professor from the community college in Austin), Nicole and Vivek. We will pick up the other members of our group (Mary “the lady of the river” and Connie, a.k.a the senioritas) along the way.
The drive from Austin to The Lower Canyons takes about 10 hours. After we arrived we got into our canoes to get away before other groups arrived. We canoed for a couple of hours to find a sweet little Nirvana spot to set up our camp.
Setting up the camp is in fact part of the daily routine the rest of the week. Packing out the gear, searching for a sleeping spot, packing out sleeping bags and pads, find a nice place for “the honey pot” (a toilet with a view…), setting up the kitchen. Eat. Sleep. Get up. Pack in, canoe. Lunch. Canoe again. Getting out of the water, packing out the gear and so on.
Almost all the meals were cooked by Pat. Pat is a great cook, the meals were far better then the average meals in Laurel House (except for the Thursdays of course…) Pat was using a Dutch (…) oven when he prepared the meals. The Dutch oven is a nice piece of cooking equipment. The Dutch oven is basically a pan with a lid where you can put coals on to heat up the oven. More information about Dutch ovens can be found at www.idos.com (International Dutch Oven Society…)
I don’t know why, but there are a lot of Dutch called things in The United States. It varies From Dutch pretzels, Dutch chocolate to Double Dutch.
It is difficult to describe the beauty of the lower canyons, I took lots of pictures. The best ones are placed on this blog. I had a great time in the lower canyons.
En nu weer even in het Nederlands…
De afgelopen dagen waren geweldig. Het was iedere dollar waard. Slapen in de buitenlucht, vroeg opstaan, vroeg weer de slaapzak in. Helemaal prima. Behalve het kanoën hebben we ook nog enkele hikes gemaakt in de sidecanyons. Overdag is er vrij weinig dierlijk leven te bekennen. Er zijn echter sporen genoeg. Op dag vier zelfs de verse pootafdrukken van een mountain lion gezien. En ja, die beesten eten mensen.
Slapen in de buitenlucht is afgezien van de harde ondergrond prima. De Amerikanen uit de groep hadden het echter ijskoud. Ik heb de nachten voornamelijk doorbracht in alleen een boxershort. De andere groepsleden waren voorzien van minimaal 5 lagen kleding. Iedere keer weer werd er vol verbazing en bezorgdheid gevraag of ik het niet koud had.
De Lower Canyons liggen erg afgelegen. Dat betekent dat je voorzichtig moet zijn en je gezonde verstand moet gebruiken. Als er iets mis gaat kan het ook gelijk goed mis zijn. Medische hulp is beperkt tot de inhoud van de medicijnkist.
Mijn slaapzak, type mummy, was te klein. Als gevolg daarvan heb ik s’nachts teveel in dezelfde houding gelegen. Het gevolg: een soort doorligplekken. Ik heb zelden zo veel pijn gehad. Ik kwam er helaas wat laat achter. Een flinke ontsteking kon gelukkig afgewend worden met antibiotica zalf. Afgezien van wat muggebulten en schrammen heb ik het er levend van afgebracht. Zondag laat in de middag teruggekeerd. Maandag weer naar college...
Ik ben terug. ( I am back)
On March 12, Mel and I left Laurel house at 4:30 a.m. with all of our stuff packed in dry bags.
Meeting point: the parking lot behind Gregory Gym.
The parking lot is the place where we meet with our two guides; Jill en Pat, and the other members of “the fellowship”: Theresa and Alex (the love couple), Tanner (the Benjamin of the group), Morgan (a professor from the community college in Austin), Nicole and Vivek. We will pick up the other members of our group (Mary “the lady of the river” and Connie, a.k.a the senioritas) along the way.
The drive from Austin to The Lower Canyons takes about 10 hours. After we arrived we got into our canoes to get away before other groups arrived. We canoed for a couple of hours to find a sweet little Nirvana spot to set up our camp.
Setting up the camp is in fact part of the daily routine the rest of the week. Packing out the gear, searching for a sleeping spot, packing out sleeping bags and pads, find a nice place for “the honey pot” (a toilet with a view…), setting up the kitchen. Eat. Sleep. Get up. Pack in, canoe. Lunch. Canoe again. Getting out of the water, packing out the gear and so on.
Almost all the meals were cooked by Pat. Pat is a great cook, the meals were far better then the average meals in Laurel House (except for the Thursdays of course…) Pat was using a Dutch (…) oven when he prepared the meals. The Dutch oven is a nice piece of cooking equipment. The Dutch oven is basically a pan with a lid where you can put coals on to heat up the oven. More information about Dutch ovens can be found at www.idos.com (International Dutch Oven Society…)
I don’t know why, but there are a lot of Dutch called things in The United States. It varies From Dutch pretzels, Dutch chocolate to Double Dutch.
It is difficult to describe the beauty of the lower canyons, I took lots of pictures. The best ones are placed on this blog. I had a great time in the lower canyons.
En nu weer even in het Nederlands…
De afgelopen dagen waren geweldig. Het was iedere dollar waard. Slapen in de buitenlucht, vroeg opstaan, vroeg weer de slaapzak in. Helemaal prima. Behalve het kanoën hebben we ook nog enkele hikes gemaakt in de sidecanyons. Overdag is er vrij weinig dierlijk leven te bekennen. Er zijn echter sporen genoeg. Op dag vier zelfs de verse pootafdrukken van een mountain lion gezien. En ja, die beesten eten mensen.
Slapen in de buitenlucht is afgezien van de harde ondergrond prima. De Amerikanen uit de groep hadden het echter ijskoud. Ik heb de nachten voornamelijk doorbracht in alleen een boxershort. De andere groepsleden waren voorzien van minimaal 5 lagen kleding. Iedere keer weer werd er vol verbazing en bezorgdheid gevraag of ik het niet koud had.
De Lower Canyons liggen erg afgelegen. Dat betekent dat je voorzichtig moet zijn en je gezonde verstand moet gebruiken. Als er iets mis gaat kan het ook gelijk goed mis zijn. Medische hulp is beperkt tot de inhoud van de medicijnkist.
Mijn slaapzak, type mummy, was te klein. Als gevolg daarvan heb ik s’nachts teveel in dezelfde houding gelegen. Het gevolg: een soort doorligplekken. Ik heb zelden zo veel pijn gehad. Ik kwam er helaas wat laat achter. Een flinke ontsteking kon gelukkig afgewend worden met antibiotica zalf. Afgezien van wat muggebulten en schrammen heb ik het er levend van afgebracht. Zondag laat in de middag teruggekeerd. Maandag weer naar college...
Sunday, March 20, 2005
Zondag 20 maart - I'm Back!
Zondag 20 maart
Terug in de bewoonde wereld, terug van een weekje knanoën op de Rio Grande in de Lower Canyons. Ik ben redelijk kapot en gebroken. morgen zal ik wat meer tekst en uitleg geven. voorlopig moeten jullie het maar met wat fotootjes doen...
I'm Back. below this post you can find some photo's I took during my little adventure in the Lower Canyons, enjoy the show...
Terug in de bewoonde wereld, terug van een weekje knanoën op de Rio Grande in de Lower Canyons. Ik ben redelijk kapot en gebroken. morgen zal ik wat meer tekst en uitleg geven. voorlopig moeten jullie het maar met wat fotootjes doen...
I'm Back. below this post you can find some photo's I took during my little adventure in the Lower Canyons, enjoy the show...
Friday, March 11, 2005
Vrijdag 11 maart - Final Countdown
Vrijdag 11 maart
Het is letterlijk aftellen geblazen. Heb besloten om gewoon maar wakker te blijven tot het moment van vertrek. 0m 4:40 am richting de Gregory Gym alwaar Mel en ik ons bij de rest van de groep zullen voegen. Er wacht ons een 10 uur durende rit. Tijd genoeg om in de auto te slapen dacht ik zo. Vandaag de allerlaatste dingen gekocht. Een hoed, talkpoeder en sunblock. Ben benieuwd hoe deze week gaat aflopen. Ik wacht nu tot Nederland wakker wordt. Jorien nog even gedag zeggen.
Het is letterlijk aftellen geblazen. Heb besloten om gewoon maar wakker te blijven tot het moment van vertrek. 0m 4:40 am richting de Gregory Gym alwaar Mel en ik ons bij de rest van de groep zullen voegen. Er wacht ons een 10 uur durende rit. Tijd genoeg om in de auto te slapen dacht ik zo. Vandaag de allerlaatste dingen gekocht. Een hoed, talkpoeder en sunblock. Ben benieuwd hoe deze week gaat aflopen. Ik wacht nu tot Nederland wakker wordt. Jorien nog even gedag zeggen.
A little message for "all" my international visitors
It is spring break so I gonna leave Austin for a few days. I'm going to the Big Bend to canoe on the Rio Grande (the lower canyons.) Its a 9 day trip so I don't have the opportunity to update my blog till march 20. After that I will post a lot of photo's and probably a short day by day diary in English
Hope to see "y'all" back...
Bas
Hope to see "y'all" back...
Bas
Donderdag 10 maart - Cooking with my eyes closed
Donderdag 10 maart
Het was vandaag een schitterde dag. Erg zonnig en warm. S’ochtends aan mijn paper gewerkt. Tijdens de hoognodige break naar buiten geweest. Op mijn weg naar de Starbucks, voor een bak koffie, enkele foto’s gemaakt van wat kleurrijke muurschilderingen. Je ziet ze hier redelijk veel. Het is naar mijn mening een aardige manier om de muren graffiti vrij te houden en het fleurt de boel zeker op. Het resultaat van deze tocht is hieronder te bewonderen. Ook nog een foto van gemaakt van een (gas?)pijp en het bange stopcontact op de wc dat mij al dagen danig fascineert.
Om 1 uur begonnen met koken. Heb als kok in het huis nog net niet de status van Jamie Oliver bereikt… Feit is dat er regelmatig niet al te best gekookt wordt. Ik ben, tot nog toe, een positieve uitzondering die deze regel helaas bevestigt.
Koken is niet zo moeilijk. Voor mijn eigen bestwil heb ik een aantal recepten ingeleverd die ik bijna blind kan koken. Dit blind koken leverde me vandaag echter wel twee brandblaren op.
Noot aan mezelf: voortaan niet, herhaal niet, met blote handen een ovenplaat met aardappels uit de oven proberen te halen. Einde noot…
Vandaag gebakken kip en tofu in pindasaus (en niet de Wyko variant…) gecombineerd met boontjes en aardappels uit de oven (afgekeken van Rubby’s).
Al verschillende aanvragen gehad voor het recept van de pindasaus. Suvrit, een van de huisgenoten, wil dat ik samen met Onur (een andere kok) de rest van het jaar kook. Ik heb vriendelijk bedankt.
S’avonds gecrashed na het koken. Om 10 uur de film Hellboy gekeken. Bijzonder onzinnige film. Dom popcorn vermaak met idiote teksten op debiele momenten. Niet echt een aanrader. De rest van de avond verder gewerkt aan m’n paper. Het is inmiddels één uur. Tijd om te gaan slapen.
Het was vandaag een schitterde dag. Erg zonnig en warm. S’ochtends aan mijn paper gewerkt. Tijdens de hoognodige break naar buiten geweest. Op mijn weg naar de Starbucks, voor een bak koffie, enkele foto’s gemaakt van wat kleurrijke muurschilderingen. Je ziet ze hier redelijk veel. Het is naar mijn mening een aardige manier om de muren graffiti vrij te houden en het fleurt de boel zeker op. Het resultaat van deze tocht is hieronder te bewonderen. Ook nog een foto van gemaakt van een (gas?)pijp en het bange stopcontact op de wc dat mij al dagen danig fascineert.
Om 1 uur begonnen met koken. Heb als kok in het huis nog net niet de status van Jamie Oliver bereikt… Feit is dat er regelmatig niet al te best gekookt wordt. Ik ben, tot nog toe, een positieve uitzondering die deze regel helaas bevestigt.
Koken is niet zo moeilijk. Voor mijn eigen bestwil heb ik een aantal recepten ingeleverd die ik bijna blind kan koken. Dit blind koken leverde me vandaag echter wel twee brandblaren op.
Noot aan mezelf: voortaan niet, herhaal niet, met blote handen een ovenplaat met aardappels uit de oven proberen te halen. Einde noot…
Vandaag gebakken kip en tofu in pindasaus (en niet de Wyko variant…) gecombineerd met boontjes en aardappels uit de oven (afgekeken van Rubby’s).
Al verschillende aanvragen gehad voor het recept van de pindasaus. Suvrit, een van de huisgenoten, wil dat ik samen met Onur (een andere kok) de rest van het jaar kook. Ik heb vriendelijk bedankt.
S’avonds gecrashed na het koken. Om 10 uur de film Hellboy gekeken. Bijzonder onzinnige film. Dom popcorn vermaak met idiote teksten op debiele momenten. Niet echt een aanrader. De rest van de avond verder gewerkt aan m’n paper. Het is inmiddels één uur. Tijd om te gaan slapen.
Subscribe to:
Posts (Atom)