Maandag 10 januari
Austin is volgens het blad Forbes (2004) de gaafste stad van Amerika, volgens hetzelfde blad is het ook de beste stad voor singles, volgens het Hispanic Magazine (2004) is Austin de beste stad voor Hispanic people, volgens NBC is Austin de op één na tofste stad van Amerika, volgens alweer Forbes (2004) is Austin de beste plaats om te leven en volgens het blad Money (2002) is Austin the best place to live.
En volgens mij? Volgens mij zijn die Amerikanen gewoon gek…
Vandaag hebben we een oriëntatiedag op de Faculty of Law. Het faculteitsgebouw is inmiddels zo oud en achterhaald dat het alweer bijna hip is. (orginele banken uit de jaren zestig) De meeting begint om 2 uur in de Juryroom.
We besluiten eerder te gaan om onze contactpersoon Marie M. te ontmoeten. Marie blijkt een uiterst vriendelijke vrouw te zijn die wel van een calorierijke maaltijd houdt. We stellen haar de nodige vragen en ze kan ons elke keer antwoord geven.
Voor het vak Criminal law I gaan we op zoek naar professor Dix. Bij zijn kamer aangekomen treffen we daar twee mannen aan. Één van de twee mannen loopt net de kamer uit wanneer wij arriveren en de ander blijft in de kamer achter. De achterblijvende man is gekleed in een versleten spijkerbroek en een grijs nike t-shirt staat gespannen over zijn beginnende buik. Hij ziet er uit als een verlopen conciërge.
De volgende dialoog ontspint zich:
“We are looking for professor Dix.”
“O, Well, ehm, does he owe you money?”
“Errr No…”
“Oke, well hi then, and take a seat”
Professor Dix dus. Een sympathieke man die er geen bezwaar tegen heeft als wij zijn vak gaan volgen. Voor de duidelijkheid: de UT staat in principe niet toe dat je je van te voren, dus in ons geval in Nederland, inschrijft voor vakken. Er wordt gewerkt volgens een Eigen Volk Eerst systeem waar ik langzamerhand steeds meer van ga snappen.
Om 2 uur de meeting met de andere internationale studenten. Een paar laidback Australiërs, wat overambitieuze Brazilianen, en drie nuchtere Hollanders. Veel informatie in vrij korte tijd gevolgd door een rondleiding door de immer enthousiaste Marie M. die zich hijgend en puffend een weg door het gebouw heen baant.
We ondernemen ook nog een poging om professor Deitch te spreken te krijgen van het vak Criminal Justice Policy. Zij houdt kantoor op het LBJ Public Affairs gebouw, we treffen haar echter niet aan op kantoor. Thuisgekomen stuur ik een mailtje, binnen een kwartier heb ik antwoord terug. “(…) I have been looking forward to the international perspective you and your classmates will bring to the seminar!”
Ondanks dat het vak eigenlijk vol is kunnen we het naar alle waarschijnlijkheid toch volgen!
Na het oriëntatiegedoe nog even naar de universiteitswinkel om wat markers, kladblok en een een digitale voicerecorder te kopen (hiermee kan ik de colleges opnemen, iets wat hier vrij gebruikelijk schijnt te zijn). s’avonds eten bij Rogier en Maartje. Zelfgemaakte chili. Prima te eten.
Morgen weer een dag.
Luke the Limb Cat al een paar dagen niet meer gesignaleerd, geen idee waar ie is.
