Zaterdag 8 januari
Vrij vroeg opgestaan en met het thuisfront gebeld via SkypeOut (www.skype.com)
S’middags naar de Highland Mall, heb daar een kleine semi-antieke spiegel gekocht voor 4,98$ (Xenos eat your hart out!) wat voedsel en twee speelballetjes voor Luke. Om 6 uur afgesproken bij het Laurel house.
We gaan naar een bewerkte film van Britney Spears. Het bewerkte zit in het feit dat de film nagesynchroniseerd wordt door een stand-up comedian. Tijdens de film kun je eten en drinken bestellen. Helaas hebben we niet gereserveerd en kunnen we dientengevolge niet naar binnen. Met een internationaal groepje gaan we vervolgens naar de Spaghetti Warehouse (http://www.meatballs.com/) voor 9 dollar een flinke lasagne gegeten. Het eten is redelijk goedkoop, de Italiaanse ober Albanees en het water koud.
Ik bevind me in een internationaal gezelschap. Een Ier (Firgil) een Duitse, een meisje van Chigago, een Canadese, iemand uit Austin zelf, Maartje en Rogier (beiden hebben de Nederlandse nationaliteit.) en de twee damesch uit Denemarken.
“Als je naast Austin alleen Houston en Dallas kent is Austin al snel de gaafste stad van de wereld.”
Firgil –Spaghetti Warehouse- 8 januari 2005
Nog even terugkomend op de “zwervers”van gister. Veel van deze mensen zijn jong en zien er eigenlijk vrij goed uit. Goed gekleed en wel doorvoed ( naar Amerikaanse maatstaven misschien ietwat mager…) Het blijkt dat deze Amerikanen vaak welgesteld zijn en uit rijke families komen en/of een goede baan hebben. Deze lui hebben een zogenaamd Gap-year. Een jaartje er even tussenuit, weg van alle luxe en terug naar de basis van het straatleven. Ik weet nu wie ik in ieder geval geen geld moet geven.
Rare jongens die Amerikanen.
Na de maaltijd en wat gekeuvel over culturele verschillen, seksuele voorlichting in Denemarken en de verschillen tussen chinees eten in België, Nederland en Londen gaan Maartje en Rogier naar huis en de rest van de kliek naar een openluchtbar aan het eind van Sixth street.
Sixth Street is vergelijkbaar met iedere reguliere barstraat in welke feestplaats dan ook (denk hierbij aan de soddoms gomorras van de Spaanse en Turkse kusten) niet veel bijzonders dus. Hier ontmoeten we ook wat echte Texanen.. De kale jongeman waar ik naast zit heeft een hoog hee-dude gehalte en is inmiddels afgestudeerd. Hij werkt voor de state en kan wanneer ik dat noodzakelijk acht mijn boetes wel uit het politiesysteem halen. Niet dat ik boetes heb, maar het is altijd fijn om te weten dat de Texaanse overheid je beste vriend is.
Ik hou het na 2 uurtjes voor gezien. Helaas pak ik de verkeerde afslag en in plaats van een taxi of een bus te pakken dwaal ik 2 uur door het donkere Austin heen.
