Zaterdag 12 februari
Opgestaan met angst in het hart. Onzeker over het feit of ik het wel aandurf. Met knikkende knieën onder de douche gestapt. Getracht mijn angst en onzekerheid te overwinnen, Als een mantra knalden de woorden “zo erg zal het toch niet zijn” door mijn hoofd.
De afgelopen dagen zijn we gewaarschuwd. Niet door één maar door velen. “Zouden jullie dat nou wel doen” was de vraag. “Why not” was meestal ons antwoord. Gelukkig heeft de twijfel vanmorgen niet definitief toegeslagen. Om kwart voor 9 hebben we de bus gepakt vanaf het stadion richting de Greyhound Terminal. Amerikanen zijn bang voor het openbaar vervoer. De poor-people-airplanes staan hier niet hoog aangeschreven. De meeste mensen kennen wel iemand die ooit wel eens iets “heel ergs” heeft meegemaakt in de Greyhoundbussen. Vandaag waren de Greyhoundgoden ons blijkbaar goed gezind. De busrit was prima. Zat beenruimte en alleen maar aardige mensen. De angst van Amerikanen is blijkbaar een (ongegronde) angst voor het onbekende.
De rit eindigt ongeveer 40 minuten na vertrek uit Austin op een keurige bus terminal in San Marcos. Vanaf daar sharen we een taxi met twee Aziatische meisjes naar de outletmalls a.k.a Shopping Paradise a.k.a Buying Walhalla. De met een cowboyhoed getooide Taxichauffeur heeft een voorliefde voor de verschrikkelijkste country muziek die ooit mijn oren is binnengedrongen. De rit kost slechts zo’n 3 dollar per persoon (inclusief tip), en dat maakt veel goed.
Het outletcenter aan de buitenste rand van San Marcos is groot, heel erg groot. Meer dan hondervijftig winkels van bekende merken die vaak tegen een spotprijs hun waren verkopen. In totaal heb ik vandaag zo’n 120 dollar uitgegeven aan 4 t-shirts (diverse opdrukken) een broek (GAP, 22 dollar) een grote fles Kenzo (35 dollar) en nog wat andere dingen.
Vooral Rogier en ik hebben het geld laten rollen. Maartje heeft zich keurig ingehouden (een vermoedelijke oorzaak is het gebrek aan cafeïne Maartje is de dag doorgekomen zonder koffie...) Aardig wat kilometers afgelopen en lang niet alle winkels in geweest. Rogier geeft nog een keer toe aan zijn sneakerfetisj en weet van de toch al belachelijk lage prijs nog 15 dollar af te krijgen vanwege een vrijwel onzichtbaar en daarbij ook nog eens miniscuul krasje.
Rond een uur of 8 s’avonds pakken we de taxi terug naar de terminal. Anderhalf uur later komen we aan in Austin. S’avonds nog een film gehuurd: Scarecrow gone wild. En dat is met stip op één, de slechtste film die ik ooit heb gezien…
